منشورITO سرانجام در كنفرانس تجارت و اشتغال ملل متحد در هاوانا در مارس 1948 پذيرفته شد.

ليكن عدم تصويب آن در برخى مجالس كشورها، غير ممكن بودن آن را اثبات كرد. جدى‌ترين مخالفت در كنگره آمريكا صورت گرفت، گرچه دولت آمريكا خود يكى از نيروهاى پيش‌برنده اين منشور و تأسيس‌ITO بود. در سال 1950 دولت ايالات متحده آمريكا اعلام كرد كه به دنبال تصويب منشور هاوانا نخواهد بود و در نتيجه‌ITO عملا حذف شد. گرچه‌GATT موقت بود ولى تنها ابزار چندجانبه‌اى بود كه براى اداره كردن تجارت بين‌المللى از سال 1948 تا تشكيل سازمان تجارت جهانى در سال 1995 كاربرد داشت.

رؤساى تجارى‌

مديران كل گات و سازمان تجارت جهانى‌

* سر اريك ويندهم وايت/ (انگلستان)/ 68- 1948

* اوليور لانگ/ (سوييس)/ 80- 1968

* آرتور دانكل/ (سوييس)/ 93- 1980

* پيتر ساترلند/ (ايرلند)/ (گات) 94- 1993

وWTO 1995

* رناتو روجيرو/ (ايتاليا)/ 1999- 1995

* مايك مور/ (نيوزلند)/ 2002- 1999

* سوياچاى پانيچ پاكدى/ (تايلند)/- 2002

حدود نيم قرن، متن حقوقى اصلى گات باقى ماند و تغيير چندانى نداشت. ملحقاتى به شكل يك بخش در زمينه توسعه در دهه 1960 و موافقتنامه‌هاى «ميان چند طرف» (يعنى با عضويت داوطلبانه) در دهه 1970 اضافه گرديد و تلاشها براى كاهش تعرفه‌ها همچنان ادامه يافت. عمده اين تلاشها از طريق مجموعه مذاكرات چندجانبه با عنوان «دور تجارى» صورت گرفت. بزرگترين حركتها در آزادسازى تجارت بين‌المللى از طريق همين دورهاى تجارى زير نظر گات انجام شده است. در سالهاى اوليه، دورهاى تجارى گات بر كاهش بيشتر تعرفه‌ها متمركز بوده است. سپس در دور كندى كه در اواسط دهه 1960 برگزار شد موافقتنامه ضد دامپينگ گات و يك بخش در زمينه توسعه شكل گرفت. دور توكيو در دهه هفتاد مهمترين گام را براى از بين بردن آن دسته از موانع تجارى برداشت كه به شكل تعرفه نبودند و سيستم را بهبود بخشيد. دور اروگوئه (94- 1986)، به عنوان دور هشتم كه از همه دورهاى قبلى وسيعتر بود به سازمان تجارت جهانى و مجموعه‌اى از موافقتنامه‌هاى جديد منجر شد.