و ساير كشورها فشار آوردند تا گزارش پذيرفته شود، اما ايالات متحده آمريكا در مجموعه‌اى از جلسات شوراى گات و در جلسه نهايى طرفهاى متعاهد گات (يعنى اعضا) اعلام كرد كه وقت كافى براى تكميل مطالعات خود در مورد گزارش مذكور نداشته است. بنابراين اجماعى براى پذيرش گزارش وجود نداشت كه اين هم با سيستم قديمى گات يك ضرورت براى اجراى حكم بود. در اول ژاننويه 1995، گات راه را براى سازمان تجارت جهانى باز كرد.

يك اختلاف در گات: دعواى تون- دلفين‌

اين دعواى به خاطر نتايجى كه براى اختلافات زيست‌محيطى دارد، توجه زيادى را به خود جلب كرده است. دعواى مذكور با رويه حل اختلاف قديمى گات رسيدگى شد.

سؤالات كليدى به شرح زير است:

* آيا كشورى مى‌تواند براى كشور ديگر مقررات زيست‌محيطى وضع كند؟

* آيا مقررات تجارى اجازه مى‌دهد اقداماتى عليه روش مورد استفاده براى توليد كالاها (به جاى كيفيت خود كالاها) اعمال شود؟

اصل قضيه چه بود؟

در مناطق گرمسيرى شرقى اقيانوس آرام گونه‌اى از ماهيهاى تون زرد اغلب در لايه‌اى پايين‌تر از دولفين‌ها شنا مى‌كنند. هنگام صيد ماهى تون با تورهاى متحرك، دولفين‌ها به دام مى‌افتند. آنها اغلب مى‌ميرند، مگر اينكه دوباره به آب برگردانده شوند. «قانون حمايت از موجودات دريايى آمريكا» استانداردهاى حمايتى دولفين را براى صيادان آمريكايى و براى كشورهايى كه قايقهاى ماهيگيرى آنها در آن بخش از اقيانوس آرام ماهى تون زرد صيد مى‌كنند، تعيين مى‌نمايد. اگر كشورى كه ماهى تون به ايالات متحده آمريكا صادر مى‌كند نتواند براى مراجع صلاحيتدار آمريكايى ثابت كند كه استانداردهاى حمايت دولفين مقرر در قانون آمريكا را رعايت كرده است، دولت آمريكا مى‌بايست تمام واردات ماهى از آن كشور را تحريم كند. در اين دعوا، كشور مكزيك صادركننده بود و از صادرات تون آن به آمريكا جلوگيرى شد. مكزيك در سال 1991 با توجه به رويه حل اختلاف گات از آمريكا شكايت كرد.