اصل قضيه چه بود؟

در مناطق گرمسيرى شرقى اقيانوس آرام گونه‌اى از ماهيهاى تون زرد اغلب در لايه‌اى پايين‌تر از دولفين‌ها شنا مى‌كنند. هنگام صيد ماهى تون با تورهاى متحرك، دولفين‌ها به دام مى‌افتند. آنها اغلب مى‌ميرند، مگر اينكه دوباره به آب برگردانده شوند. «قانون حمايت از موجودات دريايى آمريكا» استانداردهاى حمايتى دولفين را براى صيادان آمريكايى و براى كشورهايى كه قايقهاى ماهيگيرى آنها در آن بخش از اقيانوس آرام ماهى تون زرد صيد مى‌كنند، تعيين مى‌نمايد. اگر كشورى كه ماهى تون به ايالات متحده آمريكا صادر مى‌كند نتواند براى مراجع صلاحيتدار آمريكايى ثابت كند كه استانداردهاى حمايت دولفين مقرر در قانون آمريكا را رعايت كرده است، دولت آمريكا مى‌بايست تمام واردات ماهى از آن كشور را تحريم كند. در اين دعوا، كشور مكزيت صادركننده بود و از صادرات تون آن به آمريكا جلوگيرى شد. مكزيك در سال 1991 با توجه به رويه حل اختلاف گات از آمريكا شكايت كرد.

اين تحريم همچنين كشورهاى واسطى كه تون را از مكزيك به ايالات متحده انتقال مى‌دادند، دربرمى‌گرفت. اغلب، تون در يكى از اين كشورها فرآورى و كنسرو مى‌شد. در اين دعوا كشورهاى واسط شامل كاستاريكا، ايتاليا، ژاپن و اسپانيا و قبل از آن فرانسه، آنتيل هلند و بريتانيا مواجه با تحريم شدند. همچنين از كانادا، كلمبيا، جمهورى كره‌[1] و اعضاى اتحاديه كشورهاى جنوب شرقى آسيا نيز به عنوان واسط نام برده مى‌شد.

هيئت رسيدگى‌

مكزيك در فوريه 1991 درخواست تشكيل هيئت رسيدگى كرد. تعدادى از كشورهاى واسط نيز در اين خصوص ابراز علاقه نمودند. هيئت رسيدگى در سپتامبر 1991 به اعضاى گات گزارش داد. نتيجه‌گيرى آن به شرح زير بود:

* آمريكا نمى‌تواند تنها به اين دليل كه مقررات مكزيك در زمينه روش توليد تون‌

[1] - كره جنوبى