مرحله دوم جنگ روسيه با ايران‌

در فاصله انعقاد عهدنامه گلستان تا آغاز مرحله دوم جنگهاى ايران و روسيه كه پانزده سال بطول انجاميد حادثه‌اى رخ داده كه قابل ذكر و تحقيق است.

جنايات روسيها در مناطق مسلمان‌نشين كه از ايران جدا كرده بودند و اوج فرياد تظلم مسلمين مظلوم و جدا شدن بخشى از قلمرو اسلام و الحاق آن به سرزمين كفر و انتشار خبرهاى موحش از ناحيه مناطق مسلمان‌نشين و جور و ستم كفّار روسى سبب كينه و نفرت از روسها و جريحه‌دار شدن عواطف مذهبى مردم ايران گرديد.

در اين مقطع بحرانى فتحعليشاه قاجار از علماء و روحانيت بيدار تقاضا نمود تا او و كشور را در برابر كفر يارى داده و كمك نمايند. به دنبال اين تقاضاى دربار قاجار از مقام شامخ حضرات علماء اعلام:

سيد على طباطبائى، شيخ محمد نجفى، ملّا احمد نراقى بالاخص سيد محمد مجاهد، فتواى جهاد صادر نموده و در قالب رساله جهاديه منتشر ساختند. و مردم را عليه ظلم و كفار روسى بسيج نمودند و از طرفى سيد مجاهد[1] همراه با علامه محقق نراقى و عده‌اى از علماء

[1] البته لا يخفى كه كلمه مجاهد را بزرگان شيعه بعنوان لقب در رابطه با جهاد سيد محمد طباطبائى عليه كفر به معظّم له داده‌اند، و نه بعنوان اسم و در تاريخ شيعه، تنها دو نفر اسمشان مجاهد بوده است:

1- مجاهد بن راشد بن محراق النهدي الكوفي.

2- مجاهد بن علاء الكوفي« دائرة المعارف اعلمى» ج 26 ص 99.