استعمارگران اروپايى قرار گرفت، و بر اين اساس هجومى سياسى- اقتصادى و نظامى بسوى اين مرز و بوم آغاز گرديد، زيرا مهمترين مستعمرات اين كشور هندوستان بود. و بدون ترديد يگانه راه ممكن براى حمله به هندوستان ايران بود كه دروازه هند بشمار مى‌رفت.

پس از قتل آقا محمد خان قاجار، فتحعليشاه به تخت سلطنت نشست و زمام امور را بدست گرفت، آنگاه در ماه رجب 1220 ه ق مطابق با 1805 ميلادى نماينده ناپلئون عازم ايران گرديد تا با فتحعليشاه قاجار مذاكره نمايد.

مذاكرات نماينده ناپلئون با دربار ايران كه در آن روز ثمربخش توصيف گرديد، نتيجه‌اش آن شد كه ايران به‌سوى فرانسه متمايل شود و منجرّ به معاهده در قالب 16 ماده بين فرانسه و ايران گردد، و هريك از طرفين تعهداتى را به امضا برسانند، پس از امضاى عهدنامه به‌دستور ناپلئون يك افسر فرانسوى به‌نام ژنرال گاردان بهمراه عدّه‌اى از مستشاران نظامى بمنظور تعليم سپاه ايران عازم ايران شدند، امّا قبل از ورود آنان به‌خاك ايران حادثه امضاى قرارداد بين روسيه و فرانسه رخ داد و از آن تاريخ فرانسه به ايران پشت كرد و در كنار رودخانه تزار روس متوقّف گرديد و از ايران خواست تا هرچه زودتر با روسيه از در صلح درآيد.

فتحعليشاه وقتى فهميد كه دو كشور روس و فرانسه متحد شدند نماينده‌اى به‌سوى ناپلئون فرستاد ولى ناپلئون جز با سخنان ياوه و سخريّه چيزى نگفت بدينسان اميد فتحعليشاه به يأس مبدّل گرديد و بناچار دست توسّل به دامن انگليس دراز نمود.