آيت اللّه بروجردى «رضوان اللّه تعالى عليه» تدريس علوم منقول و خارج فقه و اصول را آغاز كرد.[1] حضرت امام «ره» در طول عمر تحصيلى خود از رجال علمى متعددى كسب فيض كرده است كه ذيلا نام بعضى از آنان درج مى‌گردد.

1- حضرت آيت اللّه حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى متوفاى 1343 ه ق.

2- آيت اللّه مير سيد على يثربى كاشانى «ره».[2]

3- آيت اللّه ميرزا ابو الحسن رفيعى قزوينى «ره».

4- آيت اللّه شيخ محمّد رضا مسجد شاهى «ره».

5- آيت اللّه ميرزا محمد على شاه‌آبادى «ره».

6- آيت اللّه العظمى حاج شيخ عبد الكريم حائرى يزدى «ره». متوفاى 1355 ه ق.

مؤلّف گويد: در ملاقاتى كه با حضرت آيت اللّه حاج شيخ‌

[1] فقهاى نامدار شيعه ص 464.

[2] علّامه فهّام حضرت آيت اللّه العظمى ميرزا سيد على يثربى كاشانى در سنه 1311 ه ق در كربلاى معلّى متولّد شد و سطوح را از پدر خود و اساتيد ديگر فراگرفت، و سپس در سنه 1331 ه ق در عنفوان جوانى وارد نجف اشرف گرديد و از اساتيد معظّم حوزه حضرات اعلام حاج سيد محمد كاظم طباطبائى يزدى« ره» شريعت اصفهانى« ره» آقا ضياء الدين عراقى« ره»، محمد حسين نائينى« ره» استفاده شايان را نموده است. در سال 1339 بنا به امر والد معظّمش نجف را به قصد كاشان ترك گفت، و اساتيد نجف با اشك چشم او را مشايعت كرده و توديع نمودند. در سال 1341 بنا بدعوت حضرت آيت اللّه العظمى حائرى يزدى به قم آمده و به مدت 7 سال تمام ستارگان رخشان حوزه علميه قم را بدور خود جمع نمود. معظّم له در سال 1347 پس از رحلت پدر معظّم خود راهى كاشان گرديد. و در سال 1366 ه ق كه بقصد زيارت حضرت معصومه به قم آمده بود بنا به اصرار مرحوم آيت اللّه العظمى بروجردى« ره» به مدت 2 ماه توقّف نمود و بعد از آن رهسپار عتبات گرديد ولى پس از چندماه توقف در آن ارض مقدّس بسوى كاشان برگشت و تا پايان عمر خود كاشان را جهت سكونت برگزيد. سرانجام در سنه 1378 ه ق بدرود حيات فرمود و جهان شيعه را داغدار نمود.« نقباء البشر»