الزعيم الافخم و الامام الاكرم اسوه نستوه و فقيه بصير

امام خمينى كه نقش مرجعيت و رهبرى‌هاى او از مرزها عبور كرده و تصديق و تحسين همگان را برانگيخته است در بيستم جمادى الثانى 1320 در شهرستان خمين در يك بيت علم و تقوا متولد گرديد.

وى مقدّمات دروس ادبى را در خمين آموخت آنگاه در سال 1339 ه ق همراه با مؤسّس حوزه علميه قم به قم مهاجرت نموده و در مدرسه دار الشفاء سكونت ورزيد و به ادامه تحصيل و تكميل دروس پرداخت، تا آنكه در سال 1345 ه ق سطوح عاليه را باتمام رسانيده و رسما در جلسه درس خارج فقه و اصول آيت اللّه حائرى يزدى‌[1] حضور پيدا كرد.

امام رحمة اللّه عليه در سال 1364 ه ق هم‌زمان با ورود مرحوم‌

[1] حضرت آيت اللّه العظمى حائرى يزدى در سنه 1276 ه ق در قريه ميبد كه تا شهر يزد 12 فرسخ فاصله دارد متولّد شده و پس از تكميل مقدمات در موطن خود، به يزد آمد، و از علماء مبرّز يزد سطوح عربيّت و ادبيّت را فراگرفت، آنگاه عازم عراق گرديد و در كربلا و نجف از محضر نوابغ آن زمان هم‌چون مرحوم سيّد محمد فشاركى اصفهانى« ره»، ميرزا محمد تقى شيرازى« ره»، شيخ فضل اللّه نورى« ره» و آخوند خراسانى« ره» استفاده كرده است.

وى در سنه 1332 ه ق به ايران آمده و در اراك نزول اجلال فرمودند، و در مدّت 8 سال تمام به حوزه نوپاى اراك آبرو بخشيدند، و سپس عازم قم شدند، و در سنه 1340 ه ق رسما حوزه علميه قم را تأسيس فرمودند، و سرانجام در تاريخ 1355 ه ق مرغ روحش از قفس خاكى بيرون آمده و به لقاء اللّه شتافت.« دائرة المعارف حوزه علميه قم ص 22».