رشدمحور
مطرح گرديد. زيرا تداوم رشد به هر قيمت تخريب محيط زيست مادى را در پى داشته كه
نهتنها پيامدهاى كشورى و منطقهاى بلكه پيامد جهانى داشت و لذا مقوله پايدارى
محيط زيست مطرح و وارد ادبيات توسعه گرديده وSustainable Development و سپس پايدارى همهجانبه
يعنى پايدارى اجتماعى، پايدارى فرهنگى و پايدارى سياسى طرح شد. در پاسخ به چنين
وضعيتى مقوله حفظ محيط زيست و تورهاى ايمنى اجتماعى طراحى گرديد كه خود نوعى
اعتراف به چهره غير انسانى تعديل بود. گفتنى است توسعه پايدار نهتنها بايستى عدم
تخريب محيط زيست مادى را دربرداشته باشد بلكه رشد مستمر اقتصادى كشورهاى توسعه
يافته محيط زيست معنوى را دچار مشكل جدى نموده، فروپاشى نهاد خانواده كه نخستين
نهاد بشرى است، افزايش طلاق و جرم و جنايت و افزايش كيفى و كمى خشونت در جوامع
پيشرفته نشاندهنده عدم پايدارى در توسعه است و توسعه هنگامى پايدار خواهد بود كه
نهتنها رشد مستمر به تخريب محيط زيست مادى نيانجامد بلكه ضمن عدم تخريب محيط زيست
معنوى پايههاى ارزشى و فرهنگى جامعه را تقويت نموده و موجب بهرهمندى آحاد جامعه
از دستاوردهاى توسعه باشد يعنى به كاهش نابرابرى و فقر نيز منجر گردد.
طرفداران
تعديل هماره بر اين باور بودند كه افزايش رشد در كشورهاى درحالتوسعه موجب افزايش
سطح كارآئى و كاهش نابرابرى در كشورهاى مذكور و نيز در سطح جهانى خواهد گرديد.
ليكن مطالعات اخير نشاندهنده افزايش نابرابرى و شكاف درآمدى عليرغم تجربه رشد
مىباشد و از سوى ديگر نشاندهنده اين است كه كشورهائى كه نابرابرى را محدود كردند
توان دستيابى و تداوم رشد را تجربه نمودند. از آنجا كه هدف برنامههاى توسعه كاهش
فقر و نابرابرى و بهرهمندى عامّه از برنامههاى توسعه مىباشد شكست اين سياستها
در عرصه عمل موجب واكنش بانك جهانى و صندوق بين المللى پول شده بگونهاى كه تور
تأمين اجتماعى و بهداشتى براى جلوگيرى از آسيبهاى نابرابرى را پيشنهاد كردهاند.
مطالعه حاضر نظريههاى پيشين پيرامون رشد را كه ادعا مىشد بين نابرابرى و رشد
رابطه مثبت وجود دارد را مورد چالش قرار داده و رد مىكند و «دامنه نابرابرى كارا»
را كه در آن رشد در مقابل نوسانات حاصل در روند نابرابرى درآمدها ثبات خود را
بهگونهاى حفظ كند كه بيشينهسازى در هر دو جهت روند رشد و روند فقرزدايى را
امكانپذير سازد، مطرح مىنمايد.[1]
[1] آندريا كورنيا، جيووانى، آزادسازى، جهانى سازى و
توزيع درآمد، 1جلد، [بى نا] - [بى جا]، چاپ: 1، 1378 ه.ش.