آروالو مارتینس

آرِوالو مارْتینِس [ārevālo mārtīnes]، رافائل (1884- 1975م/ 1263 - 1354ش)، داستان‌نویس گواتمالایی که از برجسته‌ترین‌پیشروان قصه‌نویسی نوین درآمریکای‌لاتین به‌شمار می‌رود.

در 1926م آروالو مارتینس به‌ریاست کتابخانۀ ملی گواتمالا منصوب شد و تا1946م در این سمت باقی ماند؛ مدت یک سال به‌عنوان سفیر گواتمالا در سازمان کشورهای آمریکایی به‌کار پرداخت. او در مقام نویسندۀ پرقدرت قصه‌های کوتاه، شکل تازه‌ای را که به قصۀ «روان ـ جانورشناختی» معروف شده است، وارد ادبیات کرد. مشهورترین آنها، «مردی که به اسب می‌مانست» (1914م) به تضاد میان طبایع معنوی و حیوانی انسان می‌پردازد. او در زمینۀ رمان کوشید که در مسائل اجتماعی و مسائل شخصیت انسانی بدون توسل به واقع‌گرایی کندوکاو کند.
آروالو مارتینس یکی از پیشتازترین نویسنده‌هایی است که شکل رئالیسم جادویی را پی افکند، شیوه‌ای که درواقع به رمان پوچی انجامید. مشهورترین رمانهای او عبارت‌اند از «ادارۀ صلح در اُرُلاندیا» (1938م)، «دنیای ماهاراچیاها» (1938م) و «سفر به ایپانْدا» (1939م). اُنْـدورا که زندگی‌نامۀ خودنگاشت اوست، در 1947م نوشته شده است. (112)