[علت برترى سجده بر خاك كربلا و تاريخچه آن‌]

فقهاى شيعه از قديم و جديد در كتب و مؤلفات خود و در السنه و افواه علنا اظهار مى‌دارند كه سجده بر غير خداوند متعال روا نيست، و سجده بر خاك در هنگام نماز براى پروردگار است، و ليكن ضعفاى مسلمين توانائى ندارند «سجود للشيئي و على الشيئي» را تميز دهند، شيعيان مى‌خواهند در هنگام عبادت خداوند پيشانى خود را بر زمين مقدس و تربت پاك بگذارند، و غير از اين اراده و نيت ديگرى ندارند، فرشتگان هم كه بر آدم سجده كردند فقط براى اطاعت امر خداوند و تكريم آدم بود.

آرى از قديم در نزد شيعيان معمول شده است كه همواره با خود مقدارى از تربت سيد الشهداء عليه السّلام را بر مى‌دارند و در نماز بر آن سجده مى‌كنند، در مساجد و معابد شيعيان الواح تربت مقدسه امام حسين عليه السّلام در گوشه و كنار پراكنده است.

و عوام شيعه خيال مى‌كنند سجده بر غير آن جايز نيست.

سجده نمودن بر تربت مخصوص خود داستانى دارد، و بايد اصل قضيه را از روى تحقيق بررسى كرد، اگر شيعيان بر خاك قبر حضرت امام حسين عليه السلام سجده مى‌كنند و سجده بر آن خاك را در هنگام عبادت خداوند متعال داراى فضيلت مى‌دانند، اين امر تازه و نوظهورى نيست تا موجب حمله مخالفين و معاندين قرار گيرد، و دشمنان از روى جهل و عناد آنان را متهم به بت‌پرستى نمايند.

در سال سوم هجرى جنگ احد پيش آمد و مسلمين با مشركين قريش به زد و خورد پرداختند، در اين جنگ يكى از