الف) ماركسيسم و واقع‌گرايى (رئاليسم):

ماركسيسم خود را تنها فلسفه واقع‌گرا (رئاليست) مى‌داند، و مدعى است كه رئاليسم كامل‌ترين شكل خود را در ماترياليسم ديالكتيك يافته است، و هرگونه ايده‌آليسم و شكاكى‌گرى يا نسبيت‌گرايى را به‌شدت نفى مى‌كند.

ژرژپوليتزر مى‌گويد:

«برخلاف قول ايده‌آليست‌ها اشيايى كه ما را احاطه كرده‌اند مستقل از ما وجود دارند و آنها هستند كه افكار ما را به‌وجود مى‌آورند و تصورات ما چيزى جز انعكاس آنها در مغز نيست»[1].

افاناسيف مى‌گويد:

«اين فلسفه (فلسفه ماركسيسم) بر آن است كه جهان مادى است و قابل شناخت و جهان را آن‌طور كه در واقع هست مى‌بيند»[2].

نيز مى‌گويد:

[1] . اصول مقدماتى فلسفه، ص 42.

[2] . فلسفه ماركسيسم، ص 11.