چنان‌كه در سرنوشت بسيارى از منافقين مشاهده شده و آياتى كه به كفر بعد الايمان اشاره ميكنند، به همين كفر محض كه نتيجه نفاق است، اشاره دارند.

8. كلينى به سند صحيح قطعّي‌الصحة روايت ميكند:

عن ابي عبدالله (ع): في قول الله عزوجل: (كُلُّ شَيْ‌ءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ‌) قال: مَنْ أَتَى الله بِمَا أُمِرَ بِهِ مِنْ طَاعَةِ مُحَمَّدٍ (ص) فَهُوَ الْوَجْهُ الَّذِي لَا يَهْلِكُ وَ كَذَلِكَ قَالَ‌ (مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ)»[1].

از امام صادق (ع) درباره آيه كريمه «همه چيز تباه مى‌شود جز وجه خداوند» فرمود: آنكس كه عمل كند به آنچه به آن مأمور گشته از اطاعت محمد (ص) همان وجه خداست كه هرگز تباه نخواهد شد، و اينچنين خداوند فرمود: «آنكس كه رسول خدا را اطاعت كند خداوند را اطاعت كرده است»

تفسير وجه باقى خداوند به اطاعت از رسول (ص) و اينكه هر وجه ديگرى غير از اين وجه هالك است، به معناى حصر جواز اطاعت در اطاعت خدا و رسول است؛ زيرا تنها وجه باقى همين است و اطاعت غير خدا پيوستن به وجه هالك است كه عاقبتى جز هلاكت و نابودى ندارد.

دسته سوم: روايات واژه «أمر» و مشتقات آن:

رواياتى كه با به‌كارگيرى واژه «امر» يا مشتقات آن بر حصر حاكميت در خداوند دلالت دارند نيز فراوانند. ما در اينجا تنها به نمونهاى از آنها بسنده ميكنيم:

[1] . همان، ج 1، ص 143.