2. اصل مالكيت طولى‌

خداوند متعال آفريننده انسان است و در نتيجه مالك اوست. انسان‌ها نسبت به خداوند و مالكيت او برابرند و خداوند تنها آفريننده انسان و تنها مالك و اختياردار اوست؛ بنابراين هيچ انسانى به خودى خود نمى‌تواند مالك انسان ديگر باشد، و بردگى و عبوديت انسان‌ها نسبت به يكديگر از نظر اسلام ملغا و ممنوع است.

همه انسان‌ها مخلوق خداوند و مملوك اويند:

إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمنِ عَبْداً[1]؛

كسى در آسمانها وزمين نيست مگر آنكه درپيشگاه خدابه بندگى درآيد.

إِنَّ لِلَّهِ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ وَ ما يَتَّبِعُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ شُرَكاءَ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ‌[2]؛

«همانا هرآنكه در آسمان‌ها و زمين است همگى از آن خدايند و آنان كه جز خدا همتايى مى‌خوانند تنها از گمان و وهم خويش پيروى مى‌كنند و به جز دروغ نمى‌پندارند»

وَ لَهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلٌّ لَهُ قانِتُونَ‌[3].

«و تنها از آن اوست آنكه در آسمان‌ها و زمين است همگى در برابر او خاضع و فرمانبردارند»

[1] . سوره مريم: 93.

[2] . سوره يونس: 66.

[3] . سوره روم: 26.