حضرت اميرالمؤمنين (ع) درباره كسى كه پرنده‌اى را تعقيب كرد تا روى شاخه درختى نشست و كسى آمد و آن پرنده را گرفت. فرمود: از آنِ چشم همان است كه ديد و از آنِ دست همان است كه گرفت.

سند روايت چنان‌كه سابقاً گفته شد، صحيح و بلااشكال است، دلالت آن نيز برمدّعاى بحث در اينجا تام است؛ زيرا صراحت دارد در نفى مالكيت كسى كه تنها با چشم درپى پرنده بوده، و كار اقتصادى براى به دست آوردن آن انجام نداده است.

5. روايات باب احياء موات‌

5- 1. كلينى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يحْيى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَينِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللهِ بْنِ هِلَالٍ عَنْ عُقْبَةَ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللهِ (ع)، قَالَ:

«قَضَى رسول الله (ص) بَينَ أَهْلِ الْمَدِينَةِ فِى مَشَارِبِ النَّخْلِ أَنَّهُ لَا يمْنَعُ نَفْعُ الشَّى‌ءِ، وَ قَضَى بَينَ أَهْلِ الْبَادِيةِ أَنَّهُ لَا يمْنَعُ فَضْلُ مَاءٍ لِيمْنَعَ فَضْلُ كَلَإٍ، وَ قَالَ: لَا ضَرَرَ وَ لَا ضِرَارَ»[1].

امام صادق (ع) فرمود: رسول اكرم (ص) در ميان شهرنشينان مدينه درباره آبخورگاه‌هاى نخل حكم فرمود: اضافه آب نبايد منع شود و ميان باديه نشينان حكم فرمود: اضافه آب نبايد منع شود تا اضافه گياه نيز منع شود و فرمود: نه آسيب، نه آسيب‌رسانى.

سند روايت به دليل عدم ثبوت وثاقت عقبة بن خالد، و محمد بن عبدالله بن هلال ضعيف است، لكن شهرت قويه روايت، و وجود روايات ديگر كه مضمون آن را تقويت و تأييد مى‌كنند موجب اطمينان به صدور مضمون روايت از رسول اكرم (ص) است.

5- 2. صدوق، روايت مى‌كند:

[1] . همان، ج 25، ابواب إحياء الموات، باب 7، ص 420، حديث 2.