يعنى راست‌بال، پرنده‌اى كه بال پرواز داشته باشد، هرجا بخواهد برود، اين پرنده براى آن‌كس كه آن را بگيرد حلال است.

سند روايت ضعيف است، لكن دلالتش نظير دلالت روايت سابق تام است.

8- 3. كلينى عَنْ عَلِى بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِى عَنِ السَّكُونِى عَنْ أَبِى عَبْدِ اللهِ (ع)، قَالَ:

«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع): إِنَّ الطَّائِرَ إِذَا مَلَكَ جَنَاحَيهِ فَهُوَ صَيدٌ وَ هُوَ حَلَالٌ لِمَنْ أَخَذَهُ»[1].

اميرالمؤمنين (ع) فرمود: پرنده اگر بال پرواز داشته باشد صيد است و براى آن كس كه آن را بگيرد حلال است.

سند روايت صحيح است و دلالتش به تقريبى كه در دو روايت سابق بيان شد تام است.

روايات ديگرى نيز به همين مضمون وارد شده است كه مؤيد روايات فوق است و به نظر مى‌رسد با توجه به كفايت روايات مذكور از باب صيد نيازى به تعرض به ساير رواياتى كه به همين مضمون وارد شده نيست.

8- 4. كلينى عَنْ عَلِى بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِى عَنِ السَّكُونِى عَنْ أَبِى عَبْدِ اللهِ (ع) قَالَ:

«أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (ع) قَالَ فِى رَجُلٍ أَبْصَرَ طَيرا، فَتَبِعَهُ حَتَّى وَقَعَ عَلَى شَجَرَةٍ، فَجَاءَ رَجُلٌ فَأَخَذَهُ، فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع): لِلْعَينِ مَا رَأَتْ وَ لِلْيدِ مَا أَخَذَتْ»[2].

[1] . وسائل الشيعة، ص 390، حديث 3.

[2] . همان، باب 38، ص 391، حديث 1.