را كه با توجه به مقاصد پليد اين اطرافيان متوجه آينده انقلاب و نظام است، خاطر نشان سازد. هيچ كدام از اين نصايح مؤثر نيفتاد و آقاى منتظرى نتوانست خود را از باند سياست‌بازانى كه او را احاطه كرده بودند و براى تسلط بر سرنوشت كشور و ناكام گذاردن انقلاب اسلامى و هدف‌هاى آن نقشه مى‌كشيدند، رها سازد. لذا امام خمينى (قدس سره) خود را ناگزير يافت تا صريحاً عدم كفايت او را براى احراز اين مسئوليت بزرگ يعنى رهبرى انقلاب و نظام پس از خود اعلام كند.

ارتحال امام خمينى (قدس سره)

تنها اندك روزهايى بعد حال امام بد شد و رو به وخامت گذارد و سرانجام در ساعت 10 و 23 دقيقه شامگاه سيزدهم خرداد 1368 (سوم ژوئن 1989) دعوت حق را لبيك گفت و بدين ترتيب قلب بزرگى از تپش باز ايستاد كه همواره غم مستضعفان داشت و به خاطر آن‌ها مبارزه كرد و از محرومان دفاع و خدايش را پرستش كرد و در راه او به جهاد پرداخت و پرچم عمل به دين خدا و تأسيس دولت اسلامى را برافراشت و خداوند نيز يارى‌اش داد و مؤمنان را عزت بخشيد و ستمگران و مستكبران و طاغوتيان را به خاك ذلت نشاند.

امام خمينى (قدس سره) علاوه بر ميراث گران‌قدرى از آثار علمى، فقهى، فلسفى و عرفانى، آثار گران‌بهايى از سخنرانى‌ها، پيام‌ها و رهنمودها