شناخته و به آنها تصديق يقينى پيدا كرده باشد و كليد سعادت ابدى انسان نيز همين تصديق يقينى به اصول دين است. عارف مى‌گويد: «انسان كامل كسى است كه به خدا پيوسته و در او فانى شده و جز او را نبيند و نخواهد».

حافظ در اين زمينه مى‌گويد:

مولوى نيز در اين باره چنين مى‌سرايد:

بخش 2: وجوه اشتراك و اختلاف عرفان عملى با فقه و اخلاق اسلامى‌

بنابر آنچه كه قيصرى در مقدمه خود بر شرح تائيه ابن فارض مى‌گويد، عرفان عملى عبارت است از:

معرفة طريق السلوك والمجاهدة؛ لتخليص النفس عن مضايق القيود الجزئيّة، واتصالها إلى مبدئها، واتّصافها بنعت الإطلاق والكلّيّة[3].

[1] . حافظ.

[2] . مثنوى، دفتر اول، 3008- 3001.

[3] . يثربى، يحيى، مقدمه قيصرى بر شرح تائيه ابن فارض: 232.