همچنين در قرآن كريم آيات بسيارى را مى‌يابيم كه در آنها بر مضمون، حدود، واجبات و اهداف امامت تأكيد شده است. براى نمونه در سوره «حديد» مى‌خوانيم:

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِيزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ

به راستى كه رسولانمان را با دلايلى روشن فرستاديم و با آنان كتاب و ميزان نازل كرديم تا مردم به عدل رفتار كنند[1].

بنابر اين آيه شريفه، هدف از رسالت و امامت انبياى الهى (عليهم السلام)، قيام مردم به قسط و عدالت است و خداوند ابزار آن را نيز كه كتاب و قوه عصمت (ميزان) است در اختيار رهبران الهى قرار داده است، در نتيجه آنان در همه امورى كه به قيام مردم براى عدل مربوط است، سمت امامت و پيشوايى دارند؛ زيرا به همين منظور مأموريت يافته‌اند و فرستاده شده‌اند.

تمام آياتى كه بر اطاعت از خدا، رسول خدا (ص) و ساير رسولان (عليهم السلام) تأكيد مى‌كنند، نيز اطلاق دارند و شامل همه امور دنيوى و اخروى مى‌شوند. حق تعالى مى‌فرمايد:

أَطِيعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ‌

[1] . سوره حديد: 25.