غيرى، تعيينى و تخييرى، عينى و كفايى، موسّع و مضيق و به تعبّدى و توصّلى، بحث كرده‌اند؛

4) در مبادى تصديقيه احكاميه: درباره: «امكان اخذ قيد قصد قربت در متعلّق امر»، «مقدّميت ترك ضد براى ضد ديگر»، مسأله «ترتّب» و «امكان تعلّق امر، به طبيعت» بحث كرده‌اند.

\* سپس به مباحث اصلى اصول پرداخته‌اند و آنها را به چهار مبحث اصلى و يك خاتمه تقسيم كرده‌اند:

1) مبحث اوّل را به بحث درباره مسائل عقليه كه در آنها، به مباحث: اجزاء، مقدمه واجب و اجتماع امر و نهى پرداخته‌اند و وجه تقديم اين بحث را بر ساير بحث‌هاى اصولى، «شرافت اين بحث» به علّت «عقلى بودن» آن، عنوان كرده‌اند؛

2) مبحث دوم را به بحث درباره مسائل لفظيه اختصاص داده‌اند كه توفيق تدوين آن را نيافته‌اند و آن را به سه نوع بحث تقسيم كرده‌اند:

الف) مجعولات تشريعيه من حيث أنفسها كه در آن، درباره: اوامر و نواهى بحث كرده‌اند؛

ب) مجعولات تشريعيه من حيث تعليقِها على شرطٍ أو وصفٍ كه در آن، درباره مفاهيم بحث كرده‌اند؛

ج) موضوعات مجعولات تشريعيه و متعلّقات آنها از حيث: عموم و خصوص، اطلاق و تقييد، اجمال و بيان كه در آن پيرامون عام و خاص، مطلق و مقيد، مجمل و مبين بحث كرده‌اند.

3) مبحث سوم‌ را به بحث درباره‌ حجج شرعيه‌ اختصاص داده‌اند و در آن، درباره: حجّيت ظواهر و خصوص ظاهر كتاب، حجّيت حكايت سنّت (به تعبير ايشان)، حجّيت نقل اجماع و حجّيت استصحاب، بحث كرده‌اند؛

4) و در مبحث چهارم درباره تعارض بحث كرده‌اند.