اين ضرب المثل- و ساير ضرب المثل ها- مدلول به دلالت استعمالى تصديقى آنها، همان كبراى كلّى است و همان نيز مقصود است، و به‌هيچ وجه مدلول تصورى آنها- كه معناى تحت الفظى آنهاست- مقصود و مراد نيست.

اين نوع دلالت، از آن نظر كه دلالتى است تصديقى و نه تصورى، ناشى از مقام استعمال است و لذا دلالتى است استعمالى، و از آن نظر كه مربوط به عرف اهل لغت است- و لذا ضرب المثل‌هاى هر لغتى مخصوص اهل آن لغت است- منشأ اين دلالت استعمالى عرف اهل لغت يا عرف لغوى عام است، و انتقال ضرب المثلى از اهل يك لغت به اهل لغتى ديگر؛ نظير انتقال يك لفظ است از زبانى به زبان ديگر، كه منشأ آن اقتباس و انتقال است نه اينكه منشأ آن عرف اعم از اهل لغت يعنى عرف عقلا باشد.