اسم الکتاب : اصول فقه نوين المؤلف : اراکی، محسن الجزء : 1 صفحة : 477
جريان اطلاق
در ديگرى باشد، اما قرينه متصل- يعنى: «لا تُكرِمْ فَاسِقَاً»- نمىتواند مانع
جريان اطلاق در ذو القرينه- يعنى: «أكْرِم عَالِماً»- باشد؛ زيرا اطلاق آن نسبت به
محل اجتماع با ذو القرينه يعنى: (عالم فاسق) با اطلاق ذو القرينه- يعنى: «أكْرِم
عَالِماً»- نسبت به همان مورد در تزاحم است و اما ذو القرينه يعنى: «أكْرِم
عَالِماً» نمىتواند مانع جريان اطلاق قرينه يعنى: «لا تُكرِمْ فَاسِقَاً» نسبت به
مورد اجتماع مذكور باشد؛ زيرا اطلاق آن نسبت به مورد احتماع مذكور با اطلاق قرينه
نسبت به آن مورد در تزاحم است. بنابر اين، نه قرينه شرط بيانيت بر تقييد به غير
مورد اجتماع را نسبت به ذو القرينه دارد، و نه ذو القرينه شرط بيانيت بر تقييد به
غير مورد اجتماع را نسبت به قرينه داراست.
بنابر
اين، ملازمه بين ظهور حالى سياقى (در مقام بيان تمام مراد بودن و عدم تقييد) و بين
اراده اطلاق در هر دو جمله متصل (ذو القرينه و قرينه) برقرار است؛ لذا اطلاق جارى
است. بنابر اين، قرينهاى متصل از اين دست مانع جريان اطلاق نمىشود.
استاد
شهيد- طبق آنچه در تقرير بحث ايشان آمده- مىفرمايد: