شخصی گوید: « نزد ابی‌الحسن† غذا می‌خوردیم، پس سینی آوردند و زیر آن نان گذاشتند. حضرت فرمود: «نان را گرامی بدارید و این‌گونه نکنید و به من فرمود به غلام بگو که نان را از زیر سینی در آورد».[1]

رَسُولُ اللَّهِˆ‌ إِيَّاكُمْ‌ أَنْ‌ تَشَمُّوا[2] الْخُبْزَ كَمَا تَشَمُّهُ السِّبَاعُ فَإِنَّ الْخُبْزَ مُبَارَكٌ أَرْسَلَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ لَهُ السَّمَاءَ مِدْرَاراً وَلَهُ أَنْبَتَ اللَّهُ الْمَرْعَى وَبِهِ صَلَّيْتُمْ وَبِهِ صُمْتُمْ وَبِهِ حَجَجْتُمْ بَيْتَ رَبِّكُمْ؛ «بپرهیزید از اینکه مانند درندگان نان را بو کنید؛ زیرا نان با برکت است و خدا آن را از آسمان فرستاد و برای [تولیدش] خداوند مزرعه‌ها رویانیده و با آن شما می‌توانید نماز بخوانید و روزه بگیرید و حج خانه خدا را به جای آورید».[3]

جالب است که در سیره رسول خداˆ نقل شده است که ایشان نان بدون سپوس نمی‌خوردند.

عایشه گوید سوگند به خداوندی که حضرت محمدˆ را به حق مبعوث فرمود، در منزل رسول خداˆ الک یافت نمی‌شد و آن حضرت از آن روز که به پیامبری برانگیخته شد، تا آن‌گاه که از دار دنیا رحلت فرمود، هرگز نانی که آرد آن الک شده باشد را نخورد».[4]

نیز نقل شده که حضرت «نان سفید سپوس گرفته و الک شده را نمی‌خورد».[5]

[1]. عَنِ الْفَضْلِ بْنِ يُونُسَ قَالَ: «تَغَدَّى عِنْدِي أَبُو الْحَسَنِ†- فَجِي‌ءَ بِقَصْعَةٍ وَتَحْتَهَا خُبْزٌ فَقَالَ أَكْرِمُوا الْخُبْزَ أَنْيَكُونَ تَحْتَهَا وَقَالَ لِي مُرِ الْغُلَامَ أَنْ يُخْرِجَ الرَّغِيفَ مِنْ تَحْتِ الْقَصْعَةِ» (الکافی، ج6، ص304).

[2]. برخی برای امتحان و تست کردن نان آن را بو می‌کنند.

[3]. الکافی، ج6، ص303.

[4]. «عَائِشَةُ وَالَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداًˆ بِالْحَقِّ مَا كَانَ لَنَا مُنْخُلٌ‌[331] وَلَا أَكَلَ‌ النَّبِيُّˆ خُبْزاً مَنْخُولًا مُنْذُ بَعَثَهُ اللَّهُ إِلَى أَنْ قُبِضَ قُلْتُ وَكَيْفَ تَأْكُلُونَ الشَّعِيرَ قَالَتْ كُنَّا نَقُولُ أُفٍّ أُفٍّ قَالَتْ مَا رَأَى رَسُولُ اللَّهِˆ رَغِيفاً مُحَوّراًحَتَّى لَقِيَ اللَّهَ عَزَّ وَجَل‌» (مجموعة ورام (تنبیه الخواطر و نزهة النواظر)، ج1، ص47) (مُحوّرا: آرد سفید).

[5]. «مَا أَكَلَ رَسُولُ اللَّهِˆ عَلَى خِوَانٍ وَلَا فِي سُكُرُّجَةٍ وَلَا مِنْ‌ خُبْزٍ مُرَقَّق‌...» (مکارم الاخلاق، ص149).