اینکه، مقام و منزلت شخص هرچه بالا باشد، مانع آن نمی‌شود که از یک ارزش بشری ـ که عبارت از مهمان‌نوازی است ـ چشم پوشی کند.[1]

بنابر نقل مورخین: حضرت ابراهيم† مردى بود كه با غُربا و ضعفا رفاقت مي‌كرد به‌قدرى مهمان‌نواز بود كه او را «ابو الاضياف»‌ يعنى پدر مهمان‌ها مي‌گفتند.[2]

نگاه به مهمان

رسول خداˆ: مَا مِنْ‌ عَبْدٍ يَأْتِيهِ‌ ضَيْفٌ‌ فَنَظَرَ فِي وَجْهِهِ إِلَّا رُِّمَتْ عَيْنُهُ عَلَى النَّار؛[3] «هیچ بنده‌ای نیست که مهمانی برایش بیاید و به صورت او [مهربانانه] بنگرد مگر آنکه چشم او بر آتش حرام گردد».[4]

در احادیث نگاه کردن به چند چیز عبادت به‌شمار می‌آید. از جمله: نگاه کردن به والدین، دریا، قرآن مجید، امام عادل، برادر دینی که به خاطر خدا دوستش داشتن، کعبه، عالم.

رسول خداˆ: النَّظَرُ فِي‌ ثَلَاثَةِ أَشْيَاءَ عِبَادَةٌ النَّظَرُ فِي وَجْهِ الْوَالِدَيْنِ وَفِي الْمُصْحَفِ وَفِي الْبَحْر؛ «نگاه كردن به سه چيز عبادت است: نگريستن به صورت پدر و مادر، و به مصحف [قرآن مجید]، و به دريا[5]».[6]

[1]. اشخاص و شاخص‌ها در قرآن کریم، ص71.

[2]. «وكان رفيقا بالغريب والضعيف ويقري الضيف حتى سمّي أبو الأضياف‌». (اثباث الوصية للإمام علی بن ابی طالب† (مسعودی)، ص40) «ابو الاضیاف یا ابو الضیفان» (تاریخ دمشق، ج6، ص173).

[3]. رسول خداˆ می‌فرماید: كُلُّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا ثَلَاثَ أَعْيُنٍ عَيْنٌ‌ بَكَتْ‌ مِنْ‌ خَشْيَةِ اللَّهِ‌ وَعَيْنٌ غُضَّتْ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ وَعَيْنٌ بَاتَتْ سَاهِرَةً فِي سَبِيلِ اللَّهِ؛ «در روز قيامت همه چشمان گريان هستند. جز سه چشم: چشمى كه از ترس خدا گريسته باشد؛ چشمى كه از محرمات الهى پوشيده باشد؛ چشمى كه در راه خدا، شب‌زنده‌دارى كرده باشد» (کتاب من لایحضره الفقیه، ج1، ص318).

[4]. مستدرک الوسائل، ج16، ص258، ح19796.

[5]. «دريا را مضمون توحيدى بزرگى است، هم از لحاظ بديع بودن آفرينش آن و هم از لحاظ بزرگى آن و شگفتي‌هايى كه در آن وجود دارد» (الحياة، ج5، ص526).

[6]. بحار الانوار، ج10، ص368.