مهمان کوچک

چو مهمان آیدت دل شاد می باش ز رهر بند غمی آزاد می باش[1]

امام علی†: أَكْرِمْ ضَيْفَكَ وَ إِنْ‌ كَانَ‌ حَقِيراً؛ «مهمانت را گرامی بدار اگرچه حقیر باشد».[2]

واژه «حقیر» در این روایت می‌تواند کنایه از دو مطلب باشد: 1. مهمانت را گرامی بدار اگرچه کودک است؛ 2. مهمانت را گرامی بدار اگرچه از لحاظ اقتصادی پایین‌تر از شماست.

پيروان محمدˆ و ابراهيم†

پیروان ادیان الهی مهمان‌نواز هستند.

رسول خداˆ: مَنْ‌ لَمْ‌ يُكْرِمْ‌ ضَيْفَهُ‌ فَلَيْسَ مِنْ مُحَمَّدٍ وَلَا مِنْ إِبْرَاهِيمَ‌؛ «کسی که مهمانش را گرامی نمی‌دارد از [پیروان] محمد و ابراهیم نیست».[3]

حضرت ابراهیم† پیامبر اولوالعزم است. او صاحب شریعت، قهرمان توحید، بُت شکن و تسلیم محض خداست. او مهمان‌نواز شایسته‌ای نیز است. شاهد این مدعا آیه قرآن کریم است که می‌فرماید: «فرشتگان خدا بر ابراهیم خلیل وارد شدند سلام کردند ابراهیم پاسخ داد و چون آنها را به شکل بشر دید تصور کرد که مهمان هستند، برای آنها کبابی از گوشت گوساله مهیا نمود، ولی دید که آنان دست به طعام دراز نمی‌کنند، بیمناک شد. آنان متوجه شدند و گفتند بیمناک نباش! ما فرستاده خدا به قوم لوط هستیم».[4]

حضرت ابراهیم† با این رفتار خود برای بشر درسی ارائه می‌کند و آن

[1]. فرهنگ امثال و حکم.

[2]. تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ح9970.

[3]. مستدرک الوسائل، ج16، ص252، ح19799.

[4]. «وَلَقَدْ جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهيمَ بِالْبُشْرى‌ قالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ فَما لَبِثَ أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنيذٍ ^ فَلَمَّا رَأى‌ أَيْدِيَهُمْ لا تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خيفَةً قالُوا لا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمِ لُوط» (هود، 69 و 70).