درباره خداوند گمان بد دارند، گردشِ بدِ روزگار بر آنان باد و خدا بر آنها غضب نمايد و آنها را لعنت كند و دوزخ را براى آنها فراهم كرده و آن، بد بازگشت‌گاهى است.

هدف و منظور قرآن مجيد از اين شيوه و روش، اين نبوده است كه انسان را بد زبان و دشنام‌گو به‌بار آورد يا اين‌كه بذر كينه و جبهه‌گيرى بر ضد يكديگر را در دل افراد جامعه بپاشد؛ بلكه هدف قرآن از اين شيوه آن است كه راه استوارىِ ايمان و پايدارى بر حق را به انسان بياموزد كه از آشكارترين مصداق‌هاى ايمان محكم و ثبات بر حق، اصل تبرّى مى‌باشد و لعن كردن از روشن‌ترين مصاديق تبرّى است.

چكيده سخن اين است كه لعن كردن براى مؤمن در پذيرش حق و به دور افكندن باطل يك نوع تربيت روحى است.