احكام وقف‌

مسأله 2685- اگر كسى چيزى را وقف كند، از ملك او خارج مى‌شود و خود او و ديگران نمى‌توانند آن را ببخشند يا بفروشند، و كسى هم از آن ملك ارث نمى‌برد، ولى در بعضى از موارد كه در مسأله (2101 و 2103) گفته شد، فروختن اشكال ندارد.

مسأله 2686- لازم نيست صيغه وقف را به عربى بخوانند، بلكه اگر مثلا بگويد خانه خود را وقف كردم و خودش يا كسى كه خانه را برايش وقف كرده، يا وكيل يا ولى آن كس بگويد قبول كردم وقف صحيح است بلكه به عمل نيز وقف محقّق مى‌شود، مثلا چنانچه حصيرى را به قصد وقف بودن در مسجد بيندازد و يا جائى را به قصد مسجد بودن بسازد و در اختيار نمازگزاران بگذارد وقفيّت محقّق مى‌شود. و در موقوفات عامّه مثل مسجد و مدرسه يا چيزى كه براى عموم وقف كند، يا مثلا بر فقرا يا سادات وقف نمايد، قبول كردن كسى در صحّت وقف، لازم نيست.

مسأله 2687- اگر ملكى را براى وقف معيّن كند و پيش از خواندن صيغه وقف پشيمان شود يا بميرد، وقف درست نيست.

مسأله 2688- كسى كه مالى را وقف مى‌كند، بايد از موقع خواندن صيغه، مال را براى هميشه وقف كند، و اگر مثلا بگويد اين مال بعد از مردن من وقف باشد، چون از موقع خواندن صيغه تا مردنش وقف نبوده، صحيح نيست. و نيز اگر بگويد تا ده سال وقف باشد و بعد از آن نباشد، يا بگويد تا ده سال وقف باشد، بعد، پنج سال وقف نباشد و دوباره وقف باشد، وقف صحيح نيست.

مسأله 2689- وقف در صورتى صحيح است كه مال وقف را به تصرّف كسى كه براى او وقف‌