پس اگر مرد با او نزديكى نكرده باشد يا نزديكى كرده باشد ولى در وقت نزديكى كردن، زن بداند بر آن مرد حرام است، مهر ندارد، و اگر بعد از نزديكى بفهمد كه بر آن مرد حرام بوده، شوهر بايد مهر او را مطابق زنهائى كه مثل او هستند بدهد.

مسأله 2504- اگر زن پيش از عقد بگويد بواسطه شيرخوردن بر مردى حرام شده، چنانچه تصديق او ممكن باشد، نمى‌تواند با آن مرد ازدواج كند، و اگر بعد از عقد بگويد، مثل صورتى است كه مرد بعد از عقد بگويد كه زن بر او حرام است و حكم آن در مسأله پيش گفته شد.

مسأله 2505- شيردادنى كه علّت محرم شدن است به دو چيز ثابت مى‌شود:

«اول» خبردادن عدّه‌اى كه انسان از گفته آنان يقين پيدا كند.

«دوم» شهادت دو مرد عادل يا يك مرد و دو زن يا چهار زن كه عادل باشند، ولى بايد شرايط شيردادن را هم بگويند، مثلا بگويند ما ديده‌ايم كه فلان بچّه بيست و چهار ساعت از پستان فلان زن شيرخورده و چيزى هم در بين نخورده، و همچنين ساير شرطها را كه در مسأله (2483) گفته شد شرح دهند.

مسأله 2506- اگر شك كنند به مقدارى كه علّت محرم شدن است بچّه شيرخورده يا نه، يا گمان داشته باشند كه به آن مقدار شيرخورده، بچّه به كسى محرم نمى‌شود ولى بهتر آن است كه احتياط كنند.