چهارم- سيصد و يك است، و زكاة آن چهار گوسفند است.

پنجم- چهار صد و بالاتر از آن است كه بايد آنها را صدتا صدتا حساب كند و براى هر صدتاى آنها يك گوسفند بدهد، و لازم نيست زكاة را از خود گوسفندها بدهد، بلكه اگر گوسفند ديگرى بدهد، يا مطابق قيمت گوسفند، پول بدهد كافى است.

مسأله 1922- زكاة مابين دو نصاب واجب نيست، پس اگر شماره گوسفندهاى كسى از نصاب اول كه چهل است بيشتر باشد، تا به نصاب دوم كه صد و بيست و يك است نرسيده باشد، فقط بايد زكاة چهل‌تاى آن را بدهد و زيادى آن زكاة ندارد، و همچنين است حكم در نصابهاى بعد.

مسأله 1923- زكاة شتر و گاو و گوسفندى كه به مقدار نصاب برسد واجب است، چه همه آنها نر باشند يا ماده، يا بعضى نر باشند و بعضى ماده.

مسأله 1924- در زكاة، گاو و گاوميش يك جنس حساب مى‌شوند، و شتر عربى و غير عربى يك جنس است، و همچنين بز و ميش و شيشك در زكاة با هم فرق ندارند.

مسأله 1925- اگر براى زكاة گوسفند بدهد، بنابر احتياط واجب بايد اقلا داخل سال دوم شده باشد، و اگر بز بدهد احتياطاً بايد داخل سال سوم شده باشد.

مسأله 1926- گوسفندى را كه بابت زكاة مى‌دهد، اگر قيمتش مختصرى از گوسفندهاى ديگر او كمتر باشد اشكال ندارد، ولى بهتر است گوسفندى را كه قيمت آن از تمام گوسفندهايش بيشتر است بدهد، و همچنين است در گاو و شتر.

مسأله 1927- اگر چند نفر با هم شريك باشند، هر كدام آنان كه سهمش به نصاب اول رسيده، بايد زكاة بدهد، و بر كسى كه سهم او كمتر از نصاب اول است زكاة واجب نيست.

مسأله 1928- اگر يك نفر در چند جا گاو يا شتر يا گوسفند داشته باشد و روى هم به اندازه نصاب باشند، بايد زكاة آنها را بدهد.

مسأله 1929- اگر گاو و گوسفند و شترى كه دارد مريض و معيوب هم باشند، بايد زكاة آنها را بدهد.

مسأله 1930- اگر گاو و گوسفند و شترى كه دارد همه مريض يا معيوب يا پير باشند، مى‌تواند زكاة را از خود آنها بدهد، ولى اگر همه سالم و بى‌عيب و جوان باشند، نمى‌تواند زكاة آنها را مريض يا