غسل او هر دو صحيح است.

مسأله 1626- اگر بداند كه روزه است و عمداً براى غسل سر را در آب فرو برد، چنانچه روزه او مثل روزه رمضان واجب معيّن باشد، روزه و غسل او هر دو باطل است، و اگر روزه مستحب باشد يا روزه واجبى باشد كه مثل روزه كفّاره وقت معيّنى ندارد و افطار آن جايز است غسل او صحيح و روزه‌اش باطل مى‌باشد.

مسأله 1627- اگر براى آنكه كسى را از غرق شدن نجات دهد، سر را در آب فرو برد، اگرچه نجات دادن او واجب باشد روزه‌اش باطل مى‌شود.

7- باقيماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح:

مسأله 1628- اگر جنب عمداً در ماه رمضان تا اذان صبح غسل نكند روزه‌اش باطل است، و كسى كه وظيفه‌اش تيمّم است و عمداً تيمّم ننمايد روزه‌اش نيز باطل است. و حكم قضاء ماه رمضان بعداً خواهد آمد.

مسأله 1629- اگر در روزه غير ماه رمضان و قضاء آن از روزه‌هاى واجبى كه مثل روزه ماه رمضان وقت آن معيّن است، جنب عمداً تا اذان صبح غسل نكند اظهر اين است كه روزه‌اش صحيح است.

مسأله 1630- كسى كه در شب ماه رمضان جنب است چنانچه عمداً غسل نكند تا وقت تنگ شود، بايد تيمّم كند و روزه بگيرد.

مسأله 1631- اگر جنب در ماه رمضان غسل را فراموش كند و بعد از يك روز يادش بيايد، بايد روزه آن روز را قضا نمايد، و اگر بعد از چند روز يادش بيايد، بايد روزه هر چند روزى را كه يقين دارد جنب بوده قضا نمايد، مثلا اگر نمى‌داند سه روز جنب بوده يا چهار روز، بايد روزه سه روز را قضا كند.

مسأله 1632- كسى كه در شب ماه رمضان براى هيچ كدام از غسل و تيمّم وقت ندارد، اگر خود را جنب كند، روزه‌اش باطل است و قضا و كفّاره بر او واجب مى‌شود.

مسأله 1633- اگر براى آنكه بفهمد وقت دارد يا نه، جستجو نمايد، گمان كند كه به اندازه غسل وقت دارد و خود را جنب كند و بعد بفهمد وقت تنگ بوده و تيمّم كند، روزه‌اش صحيح است، و نيز بدون جستجو گمان كند كه وقت دارد و خود را جنب نمايد و بعد بفهمد وقت تنگ بوده، و با تيمّم‌