جانشينان پيغمبران عمداً نسبتى را بدهد كه دروغ است- اگرچه فوراً بگويد دروغ گفتم يا توبه‌كند- روزه او باطل‌است، و احتياط واجب آن است كه به حضرت زهرا (عليها السلام) هم به دروغ نسبتى ندهد.

مسأله 1606- اگر بخواهد خبرى را كه نمى‌داند راست است يا دروغ نقل كند، بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد.

مسأله 1607- اگر چيزى را به اعتقاد اينكه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمى‌شود.

مسأله 1608- اگر چيزى را كه مى‌داند دروغ است، به خدا و پيغمبر نسبت دهد و بعداً بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، بايد روزه را تمام كند و قضاى آن را هم بجا آورد.

مسأله 1609- اگر دروغى‌را كه ديگرى‌ساخته عمداً به خدا وپيغمبر و جانشينان پيغمبر نسبت دهد روزه‌اش باطل مى‌شود، ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند اشكال ندارد.

مسأله 1610- اگر از روزه‌دار بپرسند كه آيا پيغمبر (صلى الله عليه وآله وسلم) چنين مطلبى فرموده‌اند و او جائى كه در جواب بايد بگويد نه، عمداً بگويد بلى، يا جائى كه بايد بگويد بلى عمداً بگويد نه، روزه‌اش باطل مى‌شود.

مسأله 1611- اگر از قول خدا يا پيغمبر حرف راستى را بگويد بعد بگويد دروغ گفتم، يا در شب به دروغ به آنان نسبتى بدهد و فرداى آن كه روزه مى‌باشد بگويد آنچه ديشب گفتم راست است، روزه‌اش باطل مى‌شود.

5- رساندن غبار به حلق:

مسأله 1612- غبار غليظ را روزه‌دار به‌حلق برساند روزه را باطل مى‌كند، چه غبار از چيزى باشد كه خوردن آن حلال است مثل آرد، يا غبار چيزى باشد كه خوردن آن حرام است مثل خاك.

مسأله 1613- اگر بواسطه باد غبارى غليظ پيدا شود و انسان با اينكه متوجه است مواظبت نكند و به حلق برسد، بنابر احتياط واجب روزه‌اش باطل مى‌شود.

مسأله 1614- احتياط واجب آن است كه روزه‌دار بخار غليظ و دود سيگار و تنباكو و مانند اينها را هم به حلق نرساند.

مسأله 1615- اگر مواظبت نكند و غبار يا بخار يا دود و مانند اينها داخل حلق شود، چنانچه‌