اطمينان پيدا كند، بنابر احتياط واجب بايد به حرف آنان عمل نمايد.

مسأله 1511- اگر بفهمد نماز آياتى كه خوانده باطل بوده، بايد دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.

مسأله 1512- اگر در وقت نماز يوميّه نماز آيات هم بر انسان واجب شود، چنانچه براى هر دو نماز وقت دارد، هر كدام را اول بخواند اشكال ندارد، و اگر وقت يكى از آن دو تنگ باشد، اول آن را بخواند، و اگر وقت هر دو تنگ باشد، بايد اول نماز يوميّه را بخواند.

مسأله 1513- اگر در بين نماز يوميّه بفهمد كه وقت نماز آيات تنگ است، چنانچه وقت نماز يوميّه هم تنگ باشد، بايد آن را تمام كند بعد نماز آيات را بخواند، و اگر وقت نماز يوميّه تنگ نباشد، آن را بشكند و اول نماز آيات و بعد نماز يوميّه را بجاآورد.

مسأله 1514- اگر در بين نماز آيات بفهمد كه وقت نماز يوميّه تنگ است، بايد نماز آيات را رها كند و مشغول نماز يوميّه شود و بعد از آن كه نماز را تمام كرد پيش از انجام كارى كه نماز را بهم بزند، بقيه نماز آيات را از همانجا كه رها كرده بخواند.

مسأله 1515- اگر در حال حيض يا نفاس زن، آفتاب يا ماه بگيرد يا رعد و برق و مانند اينها اتفاق بيفتد، نماز آيات بر او واجب نيست و قضا هم ندارد.

دستور نماز آيات:

مسأله 1516- نماز آيات دو ركعت است و در هر ركعت پنج ركوع دارد، و دستور آن اين است كه انسان بعد از نيّت، تكبير بگويد و يك حمد و يك سوره تمام بخواند و به ركوع رود و سر از ركوع بردارد، دوباره يك حمد و يك سوره بخواند، باز به ركوع رود تا پنج مرتبه، و بعد از بلند شدن از ركوع پنجم دو سجده نمايد و برخيزد و ركعت دوم را هم مثل ركعت اول بجاآورد و تشهّد بخواند و سلام دهد.

مسأله 1517- در نماز آيات ممكن است انسان بعد از نيّت و تكبير و خواندن حمد، آيه‌هاى يك سوره را پنج قسمت كند و يك آيه يا كمتر يا بيشتر آن را بخواند و به ركوع رود و سربردارد و بدون اينكه حمد بخواند، قسمت دوم از همان سوره را بخواند و به ركوع رود، و همين طور تا پيش از ركوع‌