آنها را مى‌خواند، لازم نيست معيّن كند كه براى كدام يك آنها باشد.

مسأله 1503- چيزهائى كه نماز آيات براى آنها واجب است، در هر شهرى اتفاق بيفتد، فقط مردم همان شهر بايد نماز آيات بخوانند، و بر مردم جاهاى ديگر واجب نيست.

مسأله 1504- در نماز آيات براى زلزله يا رعد و برق و بادهاى سياه و مانند آنها لازم است مكلّف نماز آيات را فوراً بخواند، و چنانچه تأخير بيندازد احوط آن است كه به قصد مافى‌الذّمه بياورد و قصد ادا و قضا نكند.

مسأله 1505- از وقتى كه خورشيد يا ماه شروع به گرفتن مى‌كند، انسان بايد نماز آيات را بخواند، و بهتر اين است كه به قدرى تأخير نيندازد كه شروع به باز شدن كند.

مسأله 1506- اگر خواندن نماز آيات را به قدرى تأخير بيندازد كه آفتاب يا ماه شروع به باز شدن كند، نيّت ادا مانعى ندارد، ولى اگر بعد از باز شدن تمام آن، نماز بخواند بايد نيّت قضا نمايد.

مسأله 1507- اگر مدّت گرفتن خورشيد يا ماه به اندازه خواندن يك ركعت نماز يا كمتر باشد، وجوب نماز آيات در اين صورت مبنى بر احتياط است، و اگر مدّت گرفتن آنها بيشتر باشد ولى انسان نماز را نخواند، تا به اندازه خواندن يك ركعت به آخر وقت آن مانده باشد، در اين صورت نماز آيات واجب و ادا است.

مسأله 1508- اگر بعد از باز شدن آفتاب يا ماه بفهمد كه تمام آن گرفته بوده، بايد قضاى نماز آيات را بخواند، ولى اگر بفهمد مقدارى از آن گرفته بوده قضا بر او واجب نيست.

مسأله 1509- اگر عدّه‌اى كه اطمينان به گفتار آنها نباشد بگويند كه خورشيد يا ماه گرفته است، چنانچه انسان از گفته آنان يقين يا اطمينان شخصى پيدا نكند و نماز آيات نخواند و بعد معلوم شود راست گفته‌اند، در صورتى كه تمام خورشيد يا ماه گرفته باشد، بايد نماز آيات را بخواند، ولى اگر مقدارى از آن گرفته باشد، خواندن نماز آيات بر او واجب نيست، و همچنين است اگر دو نفر كه عادل بودن آنان معلوم نيست بگويند خورشيد يا ماه گرفته، بعد معلوم شود كه عادل بوده‌اند.

مسأله 1510- اگرانسان به گفته كسانى كه از روى قاعده علمى وقت گرفتن خورشيد و ماه را مى‌دانند اطمينان پيدا كند كه خورشيد يا ماه گرفته، بنابر احتياط واجب بايد نماز آيات را بخواند، و نيز اگر بگويند فلان وقت خورشيد يا ماه مى‌گيرد و فلان مقدار طول مى‌كشد و انسان به گفته آنان‌