كه انسان بدون عذر نماز جماعت را ترك كند.

مسأله 1411- مستحب است انسان صبر كند نماز را به جماعت بخواند و نماز جماعت از نماز اول وقت كه فرادى- يعنى تنها خوانده شود- بهتر است، ولى نماز فرادى در وقت فضيلت افضل از نماز جماعت در غير وقت فضيلت است، و نيز نماز جماعتى را كه مختصر بخوانند از نماز فرادى كه آن را طول بدهند بهتر مى‌باشد.

مسأله 1412- وقتى كه جماعت برپا مى‌شود مستحب است كسى كه نمازش را فرادى خوانده دوباره با جماعت بخواند، و اگر بعد بفهمد كه نماز اولش باطل بوده، نماز دوم او كافى است.

مسأله 1413- اگر امام يا مأموم بخواهد نمازى را كه به‌جماعت خوانده دوباره‌با جماعت بخواند، چنانچه احتمال فساد آن نماز را ندهد اشكال دارد مگر به طور امامت و در مأمومين كسانى باشند كه نماز واجب را نخوانده باشند.

مسأله 1414- كسى كه در نماز به حدّى وسواس دارد كه موجب بطلان نمازش مى‌شود و فقط در صورتى كه نماز را با جماعت بخواند، از وسواس راحت مى‌شود، بايد نماز را با جماعت بخواند.

مسأله 1415- اگر پدر يا مادر به فرزند خود امر كند كه نماز را به جماعت بخواند، در صورتى كه ترك آن موجب عقوقش شود، نماز جماعت بر او واجب مى‌شود.

مسأله 1416- نماز مستحب را نمى‌شود به جماعت خواند، مگر نماز استسقاء- كه براى آمدن باران مى‌خوانند- و نمازى كه واجب بوده و به جهتى مستحب شده است، مانند نماز عيد فطر و قربان كه در زمان امام (عليه السلام) واجب بوده و بواسطه غائب شدن ايشان مستحب مى‌باشد.

مسأله 1417- موقعى كه امام جماعت نماز يوميّه مى‌خواند، هركدام از نمازهاى يوميّه را مى‌شود به او اقتدا كرد.

مسأله 1418- اگر امام جماعت قضاى نماز يوميّه خود يا كس ديگر را كه فوت آن يقينى باشد مى‌خواند، مى‌شود به او اقتدا كرد، ولى اگر نماز خود يا كس ديگرى را احتياطاً قضا مى‌كند اقتدا به او جايز نيست.

مسأله 1419- اگر انسان نداند نمازى را كه امام مى‌خواند نماز واجب يوميّه است يا نماز مستحب، نمى‌تواند به او اقتدا كند.