مسأله 1374- اگر مسافر بعضى از خصوصيّات نماز مسافر را نداند، مثلا نداند كه اگر چهار فرسخ برود و چهار فرسخ برگردد بايد شكسته بخواند، چنانچه به نيّت نماز چهار ركعتى مشغول نماز شود و پيش از ركوع ركعت سوم مسأله را بفهمد، بايد نماز را دو ركعتى تمام كند، و چنانچه بعد از قيام به ركعت سوم و قبل از ركوع بفهمد بنابر احتياط نماز را دوباره اعاده كند، و اگر در ركوع ملتفت شود نمازش باطل است، و در صورتى كه به مقدار يك ركعت هم از وقت مانده باشد بايد نماز را از سر شكسته بخواند.

مسأله 1375- مسافرى كه بايد نماز را تمام بخواند اگر بواسطه ندانستن مسأله به نيّت نماز دو ركعتى مشغول نماز شود و در بين نماز مسأله را بفهمد، بايد نماز را چهار ركعتى تمام كند.

مسأله 1376- مسافرى كه نماز نخوانده، اگر پيش از تمام شدن وقت به وطنش برسد يا به جائى برسد كه مى‌خواهد ده روز در آنجا بماند، بايد نماز را تمام بخواند، و كسى كه مسافر نيست، اگر در اول وقت نماز نخواند و مسافرت كند، در سفر بايد نماز را شكسته بخواند.

مسأله 1377- اگر مسافرى كه بايد نماز را شكسته بخواند نماز ظهر يا عصر يا عشاى او قضا شود، بايد آن را دو ركعتى قضا نمايد اگرچه در غير سفر بخواهد قضاى آن را بجاآورد. و اگر از كسى كه مسافر نيست يكى از اين سه نماز قضا شود، بايد چهار ركعتى قضا نمايد اگرچه در سفر بخواهد آن را قضا نمايد.

مسأله 1378- مستحب است مسافر بعد از هر نماز سى مرتبه بگويد «سُبْحانَ اللهِ وَالحَمْدُ للهِ وَلا الهَ الَّا اللهُ وَاللهُ اكْبَرُ» و در تعقيب نماز ظهر و عصر و عشا بيشتر سفارش شده است، بلكه بهتر است در تعقيب اين سه نماز شصت مرتبه بگويد.

نماز قضا

مسأله 1379- كسى كه نماز واجب خود را در وقت آن نخوانده، بايد قضاى آن را بجاآورد اگرچه در تمام وقت نماز، خواب مانده يا بواسطه مستى نماز نخوانده باشد، ولى نمازهائى را كه زن در حال حيض يا نفاس نخوانده قضا ندارد چه نمازهاى يوميّه باشد چه غير آن، و نيز كسى كه در تمام وقت نماز بيهوش بوده قضا ندارد چه يوميّه باشد چه غير آن.