مسأله 858- اگر خون بريدگى و زخمى كه بزودى خوب مى‌شود و شستن آن آسان است، در بدن يا لباس نمازگزار باشد و خون به مقدار درهم يا بيشتر باشد نماز او باطل است.

مسأله 859- اگر جائى از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جايز نيست با آن نماز بخواند، ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس كه معمولا به رطوبت زخم آلوده مى‌شود، به رطوبت آن نجس شود، نماز خواندن با آن مانعى ندارد.

مسأله 860- اگر از بواسير كه دانه‌هاى آن بيرون نباشد يا زخمى كه توى دهان و بينى و مانند اينها است، خونى به بدن يا لباس برسد و به مقدار درهم يا بيشتر باشد، بنابر احتياط لازم است در صورت امكان آن را بشويد، و امّا خون بواسيرى كه دانه‌هاى آن بيرون است بدون اشكال نماز خواندن با آن جايز است.

مسأله 861- كسى كه بدنش زخم است، اگر در بدن يا لباس خود خونى كه بيشتر از درهم است ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، جايز نيست كه با آن نماز بخواند.

مسأله 862- اگر چند زخم در بدن باشد و به طورى نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود، تا وقتى همه خوب نشده‌اند، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد، ولى اگر به قدرى از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب شود، هر كدام كه خوب شد، بايد براى نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.

مسأله 863- اگر سر سوزنى خون سگ، يا خوك، يا كافر، يا مردار، يا حيوان حرام گوشت در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است. و بنابر احتياط خون حيض و نفاس و استحاضه نيز چنين است، ولى خونهاى ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت اگرچه در چند جاى بدن و لباس باشد در صورتى كه روى هم كمتر از درهم باشد نماز خواندن با آن اشكال ندارد.

مسأله 864- خونى كه به لباس بى‌آستر بريزد و به پشت آن برسد، يك خون حساب مى‌شود، ولى اگر پشت آن جدا خونى شود، در صورتى كه بهم نرسند بايد هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خونى كه در پشت و روى لباس است روى هم كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد، نماز با آن باطل است، و در صورتى كه بهم برسند بنابر احتياط مستحب همين حكم را دارند.

مسأله 865- اگر خون روى لباسى كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد و يا به آستر بريزد و