باشد حرام است، و اگر با آن لباس نماز بخواند و ساترش فقط آن باشد بعيد نيست نمازش باطل شود.

مسأله 854- اگر مرد لباس زنانه، يا زن لباس مردانه بپوشد و نماز بخواند، نماز صحيح است.

مسأله 855- كسى كه بايد خوابيده نماز بخواند، اگر لحافش از اجزاء حيوان حرام گوشت باشد نماز در آن جايز نيست هرچند برهنه نباشد، و اگر نجس يا ابريشم باشد در صورتى كه پوشيدن بر آن صدق كند نماز در آن نيز جايز نيست، ولى مجرّد روى خود كشيدن آن عيبى ندارد و ضرر به نماز نمى‌رساند. و امّا تشك به هر حال عيب ندارد مگر اينكه مقدارى از آن را به خود بپيچد كه در عرف پوشيدن گفته شود، در اين صورت حكم آن حكم لحاف است.

مواردى كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد

مسأله 856- در سه صورت كه تفصيل آنها بعداً گفته مى‌شود، اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:

«اول» آنكه بواسطه زخم يا جراحت يا دملى كه در بدن او است، لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد.

«دوم» آنكه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم (كه تقريباً به اندازه بند سرانگشت سبّابه- شهادت- مى‌شود) به خون آلوده باشد.

«سوم» آنكه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند. و نيز در يك صورت اگر لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است، و آن صورت آن است كه لباسهاى كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد. و احكام اين سه صورت مفصلا در مسائل بعد گفته مى‌شود.

مسأله 857- اگر در بدن يا لباس نمازگزار، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه طورى است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براى بيشتر مردم سخت است، تا وقتى كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است، مى‌تواند با آن خون نماز بخواند. وهمچنين است اگر چركى كه با خون بيرون آمده يا دوائى كه روى زخم گذاشته‌اند و نجس شده، در بدن يا لباس او باشد.