مسأله
672- اگر بواسطه پيرى، يا ترس از دزد و جانور و مانند اينها، يا نداشتن
وسيلهاى كه آب از چاه بكشد، دسترسى به آب نداشته باشد، بايد تيمّم كند، و همچنين
است اگر تهيه كردن آب يا استعمال آن به قدرى مشقّت داشته باشد كه مردم آن را تحمّل
نمىكنند، ولى در صورت اخير چنانچه تيمّم ننمايد و وضو بگيرد وضوى او صحيح است.
مسأله
673- اگر براى كشيدن آب از چاه، دلو و ريسمان و مانند اينها لازم دارد و
مجبور است بخرد يا كرايه نمايد، اگرچه قيمت آن چند برابر معمول باشد بايد تهيه
كند، و همچنين است اگر آب را به چندين برابر قيمتش بفروشند، ولى اگر تهيه آنها به
قدرى پول مىخواهد كه نسبت به حال او ضرر دارد، واجب نيست تهيه نمايد.
مسأله
674- اگر ناچار شود كه براى تهيه آب قرض كند، بايد قرض نمايد، ولى كسى
كه مىداند يا گمان دارد كه نمىتواند قرض خود را بدهد، واجب نيست قرض كند.
مسأله
675- اگر كندن چاه مشقّت ندارد، بايد براى تهيه آب چاه بكند.
مسأله
676- اگر كسى مقدارى آب بىمنّت به او ببخشد بايد قبول كند.
سوم
از موارد تيمّم:
مسأله
677- اگر از استعمال آب بر جان خود بترسد، يا بترسد كه بواسطه استعمال
آن مرض يا عيبى در او پيدا شود، يا مرضش طول بكشد، يا شدّت يابد يا به سختى معالجه
شود، بايد تيمّم نمايد، ولى اگر آب گرم براى او ضرر ندارد، بايد با آب گرم وضو
بگيرد يا غسل كند.
مسأله
678- لازم نيست يقين كند كه آب براى او ضرر دارد، بلكه اگر احتمال ضرر
بدهد، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد و از آن احتمال، ترس براى او پيدا
شود، بايد تيمّم كند.
مسأله
679- كسى كه مبتلا به درد چشم است و آب براى او ضرر دارد، بايد تيمّم
نمايد.
مسأله
680- اگر بواسطه يقين يا ترس ضرر، تيمّم كند و پيش از نماز بفهمد كه آب
برايش ضرر ندارد، تيمّم او باطل است. و اگر بعد از نماز بفهمد، بنابر احتياط واجب
در صورتى كه وقت باقى