سخت باشد كه نتواند تحمّل كند، جستجو لازم نيست.

مسأله 664- اگر در جستجوى آب نرود تا وقت نماز تنگ شود، اگرچه معصيت كرده ولى نمازش با تيمّم صحيح است.

مسأله 665- كسى كه يقين دارد آب پيدا نمى‌كند، چنانچه دنبال آب نرود و با تيمّم نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه اگر جستجو مى‌كرد آب پيدا مى‌شد، چنانچه وقت وسعت داشته باشد لازم است وضو گرفته و نماز را اعاده نمايد.

مسأله 666- اگر بعد از جستجو، آب پيدا نكند و با تيمّم نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد در جائى كه جستجو كرده آب بوده، در صورتى كه وقت باقى باشد بايد وضو گرفته و نماز را دوباره بجاآورد.

مسأله 667- كسى كه يقين دارد وقت نماز تنگ است، اگر بدون جستجو با تيمّم نماز بخواند و بعد از نماز و پيش از گذشتن وقت بفهمد كه براى جستجو وقت داشته، احتياط واجب آن است كه دوباره نمازش را بخواند.

مسأله 668- اگر بعد از داخل شدن وقت نماز، وضو داشته باشد و بداند كه اگر وضوى خود را باطل كند تهيه آب براى او ممكن نيست يا نمى‌تواند وضو بگيرد، چنانچه بتواند وضوى خود را نگهدارد نبايد آن را باطل نمايد، ولى مى‌تواند با عيال خود نزديكى كند اگرچه بداند كه از غسل متمكّن نخواهد شد.

مسأله 669- اگر پيش از وقت نماز، وضو داشته باشد و بداند كه اگر وضوى خود را باطل كند تهيه آب براى او ممكن نيست، چنانچه بتواند وضوى خود را نگهدارد، احتياط مستحب آن است كه آن را باطل نكند.

مسأله 670- كسى كه فقط به مقدار وضو يا به مقدار غسل آب دارد و مى‌داند كه اگر آن را بريزد آب پيدا نمى‌كند، چنانچه وقت نماز داخل شده باشد، ريختن آن حرام است و احتياط مستحب آن است كه پيش از وقت نماز هم آن را نريزد.

مسأله 671- كسى كه مى‌داند آب پيدا نمى‌كند، اگر بعد از داخل شدن وقت نماز وضوى خود را باطل كند، يا آبى كه دارد بريزد معصيت كرده، ولى نمازش با تيمّم صحيح است، اگرچه احتياط مستحب آن است كه قضاى آن نماز را نيز بخواند.