380

- اگر مسافرى قصد اقامت براى مدت ده روز بكند و پس از دو سه روزى حوصله‌اش سر برود و به مقصد اوليه يا به جاى ديگر برود، آيا روزه‌اش درست است و قصد اقامه اوليه هم كاملا جدّى بوده است؟

بسمه تعالى‌

- در فرض مزبور تا وقتى كه در محل اقامت ده روز است نمازش تمام و روزه‌اش صحيح است، و اللّه العالم.

381

- آيا تهران و شهرهايى چون مشهد، اصفهان و شيراز جزو بلاد كبيره به حساب مى‌آيند و حكم نماز و روزه در آنها چگونه است؟

بسمه تعالى‌

- بلاد كبيره و غير كبيره در حكم مسافر فرقى ندارند، و اللّه العالم.

382

- نظر حضرتعالى در مورد شخصى كه در مكانى ده روز قصد اقامه كرده است به چه طريقى مى‌تواند در كمتر از مسافت شرعى رفت و آمد كند تا به نماز و روزه‌اش ضرر نرسد؟

بسمه تعالى‌

- خروج به مقدار يك يا دو ساعت به اقامه او ضررى نمى‌رساند و اگر بعد از قصد اقامه و خواندن نماز چهار ركعتى اتفاقا در كمتر از مسافت شرعى رفت و آمد كند نمازش تمام است، و اللّه العالم.

383

- اگر مسير رفت و برگشت مسافر هفت فرسخ باشد ولى مسافر براى اينكه سفرش به قدر مسافت شرعى شود تا بتواند نمازش را شكسته بخواند در اثناء راه به نيم فرسخى مى‌رود، آيا نمازش قصر است يا تمام؟

بسمه تعالى‌

- چنانچه از ابتداء نيت داشته باشد كه اين مسافت را برود وظيفه‌اش قصر است، و اللّه العالم.

384

- اگر كسى اين مسأله را اين طور بگويد: كسى كه دو وطن دارد، اگر بين دو وطنش به حدّ مسافت شرعى باشد، در بين راه حكم نماز و روزه‌اش حكم مسافر را دارد، ولى كسى كه «شغله السفر» است يا «شغله فى السفر» است در وطن و در بين راه و لو به حدّ مسافت شرعى باشد يا در محلّ كار نماز و روزه‌اش تمام است صحيح گفته يا نه؟

بسمه تعالى‌

- نسبت به شخصى كه دو وطن دارد آنچه در سؤال نوشته شده صحيح است و نسبت‌