و تا حد امكان از آن دور شده، و از آنجا احرام ببندد.

سوّم: داخل حرم بوده و امكان خروج از آن را ندارد، در اين صورت بايد از همان مكان محرم شود.

چهارم: مكلف خارج از حرم باشد، ولى امكان رجوع به ميقات و يا محاذى آن را نداشته باشد، در اين صورت وظيفه‌اش احرام بستن از همان مكان خويش مى‌باشد، گرچه احوط و بهتر آن است كه تا جايى كه مى‌تواند از آن دور شود.

بنابراين در تمام حالات، اگر مكلّف از روى علم و عمد به وظيفه‌اش عمل ننمايد و بقيه اعمال عمره را بدون احرام انجام دهد، عمره‌اش باطل است و مانند كسى است كه در عمره تمتع، از روى عمد و آگاهى از حكم شرعى، احرام را ترك نموده و ساير اعمال عمره را بدون احرام بجاى آورده است، و بدون هيچ شبهه‌اى، عمره چنين شخصى باطل مى‌باشد.

مسأله 224- زنى كه در ايّام حيض و نفاس بوده و از روى غفلت و يا جهل به حكم، احرام از مسجد شجره را- مثلا- ترك نموده، وارد مكّه شود و سپس متوجه گردد، بايد در صورت امكان به ميقات مراجعت نموده و از آنجا احرام ببندد و اگر چنين كارى برايش ممكن نباشد، حكم وى يكى از چهار صورتى است كه نمى‌تواند به ميقات برگردد.

مسأله 225- اگر شخصى به جهت عذرى، مانند بيمارى و غيره، بستن احرام از ميقات را ترك كند و در ادامه سفرش به سمت مكه، هنگام رسيدن به نزديكترين نقطه خارج از حرم از آنجا احرام بسته و داخل مكه شود؛ سپس عذرش مرتفع، و ضعفش برطرف گردد،