نمى‌رود ولى مطمئن است مى‌تواند به يكى از ميقاتها مانند جحفه يا قرن المنازل برود و از آنجا احرام ببندد، در اين صورت وى مى‌تواند در فرودگاه وطن خود احرام را نذر نموده، و يا ميانه راه در داخل هواپيما قبل از رسيدن به ميقات با نذر احرام ببندد، و نيز مى‌تواند پس از رسيدن به جده به يكى از ميقاتها رفته و از آنجا احرام ببندد.

صورت سوّم- مكلف بدون اينكه با نذر احرام ببندد- چه در فرودگاه وطن خود و چه در وسط راه پيش از رسيدن به ميقات- به جدّه برسد، و در آنجا معلوم شود كه رفتن به ميقات به هر دليلى مانند كمبود وقت و يا جلوگيرى حكومت و يا هر علّت ديگر ممكن نيست، در اين صورت لازم است با نذر از جدّه احرام ببندد، و اين احرامش صحيح است.

صورت چهارم- اگر مسافر مى‌داند كه پس از رسيدن به جدّه، براى وى به هر دليلى امكان رفتن به ميقات و احرام بستن از آنجا ميسّر نخواهد بود، در اين صورت واجب است كه با نذر از فرودگاه وطنش يا در داخل هواپيما در ميانه راه و قبل از رسيدن به ميقات احرام ببندد. احرام بستن با نذر از جدّه وظيفه مضطر است؛ بنابراين تا هنگامى كه مكلّف بتواند از ميقات و يا با نذر قبل از ميقات احرام ببندد، نوبت به آن نمى‌رسد. البته، اگر از روى غفلت و نادانى وظيفه‌اش را انجام نداده و به جدّه برسد و در عين حال نتواند به ميقات بازگردد، وظيفه‌اش اين است كه با نذر از جده احرام ببندد، و احرامش صحيح است.

مسأله 217- اگر شخصى با علم به اينكه پس از رسيدن به جده‌