مسأله 97- وظيفه شخص عاجزى كه شخصا اميدى به انجام اعمال حج ندارد اين است كه فردى را به مكّه مكرّمه براى حج بفرستد، و اگر كسى به صورت مجّانى از طرف وى حج نمايد، مجزى نيست.

مسأله 98- اگر براى مستطيعى در سال اول استطاعتش مرضى يا مانع ديگرى پيش آيد كه نتواند حج را انجام دهد، در اين صورت اگر يقين داشته باشد كه اين مانع تا آخر عمر وى باقى خواهد ماند، واجب است در همان سال براى حج نايب بگيرد و در تأخير آن معذور نيست، البته اگر اطمينان داشته باشد كه در صورت تأخير تا سال آينده، حج از او فوت نخواهد شد، بعيد نيست تأخير جايز باشد گرچه تأخير خلاف احتياط است.

مسأله 99- مواردى كه واجب است نايب بگيرد فرقى بين اينكه علم به ادامه وجود مانع تا آخر عمر داشته باشد و يا اطمينان بدان حاصل نمايد، و يا اينكه تعبّدا استمرار وجود مانع را بپذيرد وجود ندارد، بنابراين در تمام اين فرضها واجب است نايب بگيرد.

مسأله 100- لازم نيست نايب براى شخصى كه ناتوان و زنده است فردى باشد كه اولين بار به حج مى‌رود، گرچه چنين باشد بهتر است.

مسأله 101- اگر كسى از جانب شخص زنده ناتوان كه استطاعت مالى دارد نايب شود، كفايت مى‌كند حتّى اگر نايب زن باشد.

مسأله 102- اگر كسى عذر مادرزادى داشته باشد كه شخصا نمى‌تواند به حج برود، بعيد نيست نايب گرفتن براى او واجب باشد.

و اگر بدون انجام حج از دنيا برود، از تركه او حج انجام دهد، و احوط