سمت از سمت‌هاى حكومتى را بدون استثنا و حتى رياست دولت را برعهده بگيرد.

درباره‌ى اجماع‌[1] بايد گفت كه اعتبار و حجيت آن، منوط به كشف‌

[1] . اجماع در لغت به معناى قصد، نيت و عزم، اما در اصطلاح علم اصول، اجماع به معناى اتفاق نظر است. در مورد تعريف اجماع دو مسلك وجود دارد:

اول) تعريف اجماع از نگاه علماى اهل سنت:

امام محمد غزالى در كتابى( المستصفى فى علم الاصول» اجماع را چنين تعريف كرده است:« اتفاق امت محمد( ص) بر امرى از امور دينى». ايشان در توضيح اين تعريف گفته است؛ منظور از امت محمد( ص)، مجتهدين صاحب فتوا مى‌باشد نه همه مردم.

اين تعريف مشتمل بر چهار عنصر است.

1- اتفاق نظر

2- اتفاق نظر بين امت اسلام، نه ساير اديان

3- اتفاق نظر مجتهدين مسلمان

4- اتفاق بر مساله اى از مسائل دينى نه مسائل ديگر.

دوم) تعريف اجماع از نگاه علماى شيعه:

« اتفاق جماعتى كه نظر آنها كاشف از راى معصوم باشد، بر امرى از امور دينى» براساس اين تعريف، علاوه بر چهار عنصرى كه در تعريف اول ذكر شد، عنصر پنجم افزوده شده است و آن اين كه اتفاق نظر مجتهدين در صورتى حجت است كه كاشف از قول و نظر معصوم باشد.

با توچه به اين دو تعريف، مى‌توان گفت كه در تعريف اجماع از نظر علماى شيعه و سنى دو فرق عمده وجود دارد:

اول: از نظر مسلك اهل سنت حجيت اجماع به واسطه‌ى خود آن است، اما از نظر مسلك شيعه حجيت اجماع از آن جهت است كه كاشف از رأى معصوم مى‌باشد.

دوم: از نظر مسلك اول اتفاق همه‌ى مجتهدين لازم است، اما از نگاه مسلك دوم اتفاق همه لازم نيست، بلكه اتفاق جماعتى كه نظر آنها كاشف از قول معصوم باشد، كفايت مى‌كند.

( مترجم)