نيابت در حج‌

[107] م- در نايب امورى شرط است:

1- بلوغ، بنابر احتياط واجب.[1]

2- عقل.

3- ايمان.

4- وثوق و اطمينان‌[2] به انجام دادن او و اما بعد از اجراء عمل نايب، لازم نيست اطمينان به صحت آن و در صورت شك در صحت حكم به صحت مى‌شود و استنابه صحيح است هر چند قبل از عمل شك داشته باشد.

5- معرفت نايب به افعال و احكام حج ولو با ارشاد كسى در حال عمل.

6- ذمه نايب، مشغول به حج واجبى‌[3] در آن سال نباشد.

7- معذور[4] در ترك بعض افعال حج نباشد.

[1]- در حج واجب بلوغ نايب شرط است ولى در حج مستحبى بعيد نيست كه نيابت غير بالغ اگر مميز باشد صحيح باشد.

[2]- و اگر نايب ثقه باشد اخبار او كافيست.

[3]- اين شرط معتبر نيست.

[4]- بنابر احتياط نمى‌شود كسى را كه از پيش عجز او از عمل اختيارى معلوم است اجير كرد، بلكه اكتفا به تبرع او در نيابت نيز محل اشكال است و در مورد عذرهايى كه بعداً عارض مى‌شود حكم نايب همان حكم منوب عنه است كه در بعضى موارد حج صحيح است و گاهى باطل است و استيجار و نيابت كسى كه در انجام بعضى واجبات حج كه ترك عمدى آنها هم موجب بطلان نيست، مانند طواف نساء و بيتوته و رمى روز يازده و دوازده اشكال ندارد.