شارب را چيدن، به هر نحو و با هر آلت كه باشد و يا ناخن گرفتن. و بهتر است كه هم مقدارى از مو بگيرد و هم ناخن را بگيرد.

[1124] م- سر تراشيدن و تقصير چون از عبادات است، بايد با نيت خالص از ريا و براى اطاعت خداوند باشد و بدون آن صحيح نيست و آنچه بايد به آن حلال شود حلال نمى‌شود.

[1125] م- جايز است سر را خود انسان بتراشد يا به سلمانى بدهد و همچنين در تقصير و بايد خودش نيت كند و بهتر آن است كه سلمانى هم نيت‌[1] كند.

[1126] م- كسانى كه سر تراشيدن بر آنها متعين است، مثل اشخاصى كه در مسأله اول ذكر شد، اگر سر[2] آنها مو نداشته باشد بايد تيغ را بكشند بسر آنها و آن كافى است از تراشيدن سر.

[1127] م- كسانى كه مخير هستند ميان تراشيدن سر و گرفتن موى ريش يا شارب و گرفتن ناخن، اگر سرشان مو نداشت بايد تقصير كنند و اگر هيچ مو نداشتند حتى موى‌[3] ابرو بايد ناخن بگيرند و اگر آن را هم نداشتند تيغ را بسر بكشند كافى است.

[1128] م- تراشيدن ريش كفايت نمى‌كند از تقصير.

[1]- نيت سلمانى نقشى ندارد.

[2]- اگر اطراف و يا بخشى از سر مو داشته باشد تراشيدن آن واجب است و كافى است واگر هيچ مو نداشت كشيدن تيغ بر آن كافى است.

[3]- موى ابرو دخلى ندارد.