فصل دوّم: وقوف در عرفات‌

[956] م- واجب است وقوف به عرفات كه محلى است معروف و محدود است به حدود معروفه به قصد قربت و خالص مثل ساير عبادات.

[957] م- مراد از وقوف، بودن در آن مكان است؛ چه سواره و چه پياده يا نشسته يا خوابيده يا در حال راه رفتن، به هر حال كه باشد كافى است.

[958] م- اگر در تمام وقت بيهوش باشد يا خواب‌[1] وقوف او باطل است.

[959] م- به احتياط واجب‌[2] لازم است در عرفات باشد از بعد از زوال روز نهم تا غروب شرعى كه وقت نماز مغرب است، پس جايز نيست تأخير بيندازد و در وقت عصر بيايد و توقف كند.

[1]- اگر قبل از خواب قصد وقوف كرده ولو در هنگام وقوف خواب باشد مانعى ندارد اگرچه خلاف احتياط است.

[2]- وقوف در عرفات براى شخص مختار بنابر احتياط از اول ظهر روز نهم ذى الحجه تاغروب است و اظهر اين است كه مى‌تواند تا يك ساعت بعد از ظهر وقوف را تأخير نمايد.