چنين آمده است:

«بسم الله الرحمن الرحيم ... از حسين بن على به محمد بن على و از سوى او به ديگر كسان از بنى هاشم؛ هر كس به من ملحق شود شهيد شده است و هر كس كه ملحق نگردد به فتح نائل نخواهد شد».[1]

گفته مى‌شود كه اين عبارت نيز دلالت بر اين معنى مى‌نمايد كه هدف امام حسين (ع) اين بوده است كه به دنبال آن چه خداوند متعال و رسول اكرم (ص) به وى خبر داده‌اند، حركت نمايد تا به شهادت برسد.

همچنين مى‌توان از اين جا و آن جا به شواهد و قرائن ديگرى دست يافت كه دلالت بر اين معنى مى‌نمايد كه اين ماجرا، ماجرايى غيبى بوده است و تكليفى بس سنگين به دوش امام معصوم (ع) از جانب خداوند متعال به دوش آن حضرت گذارده شده تا اين بار را به دوش كشد و به كربلا رود و شهيد شود و نيز براى خانواده ايشان مقدر شده است تا بدين ترتيب به اسارت روند. البته هر تكليفى آثار و نتايجى دارد اما اين آثار و نتايج بعداً بر حركت امام (ع) مترتب شده‌اند وليكن انگيزه‌اى كه امام (ع) را به سوى حركت وا داشته چيزى جز همان مطلبى كه برادر خويش به صراحت فرموده است نبوده است و آن اين‌

[1]- كامل الزيارات، لابن قولويه: 157.