قطع‌شده خود را پيوند زد جانى حق دارد دوباره آن را قطع كند و اين حكم، اختصاص به گوش ندارد و همه اعضا را در بر مى‌گيرد.

در كافى ابو الصلاح حلبى آمده است:

«در مورد هيچ زخم يا قطع عضو يا شكستگى يا دررفتگى تا يأس از بهبود آن حاصل نشود نمى‌توان حكم به قصاص كرد؛ بنابراين اگر در مورد جراحتى حكم به قصاص شود ولى مجروح و جانى هر دو خوب شوند يا هر دو خوب نشوند، هيچ كدام حقى بر ديگرى ندارد. اما اگر يكى از آن دو خوب شود و زخمش التيام پيدا كند، قصاص در مورد ديگرى تكرار مى‌شود. اين در فرضى است كه قصاص به اذن شخص اول انجام گرفته باشد ولى اگر قصاص به اذن او انجام نگرفته باشد، شخص قصاص شده بايد به كسى كه قصاص به اذن او انجام گرفته رجوع كند نه به مجنى عليه.»[1]

شيخ طوسى در نهايه مى‌گويد:

«اگر كسى نرمى گوش انسانى را قطع كند و او خواهان قصاص شود و او را قصاص كنند، آنگاه شخص مجنى عليه گوش خود را معالجه كرده و قسمت بريده شده را پيوند بزند شخص قصاص شده حق دارد دو باره نرمى گوش او را قطع كند و به حالت قبل از اجراى قصاص برگرداند. در ديگر اعضا و جوارح نيز همين حكم جارى است.»[2]

در كتاب خلاف نيز آمده است:

«اگر كسى گوش ديگرى را قطع كند، گوش او قطع خواهد شد. اگر جانى گوش خود را پيوند بزند، مجنى عليه حق دارد خواستار قطع دوباره آن شود و آن را جدا كند.

شافعى مى‌گويد: «خود مجنى عليه نمى‌تواند اين كار را انجام دهد ولى حاكم بايد جانى را مجبور به قطع گوش پيوندى كند؛ زيرا او حامل نجاست است چون گوش جداشده او تبديل به مردار شده است، از اين رو نجس بوده و نماز با آن درست نيست.» دليل ما اجماع شيعه و اخبار ايشان است.»[3]

اين عبارت مربوط به موردى است كه جانى گوش خود را كه به حكم قصاص قطع شده بود پيوند بزند و حكم عكس آن كه مجنى عليه گوش خود را پيوند بزند بيان نشده است.

در كتاب مبسوط هر دو فرض بيان شده است:

«هرگاه گوش كسى را بريده و جدا كنند، سپس مجنى عليه فوراً گوش بريده خود را

[1] همان، ص 92.

[2] همان، ص 143.

[3] همان، ص 37، كتاب خلاف، مسأله 72.