دوم- تجهيز اموات:

تجهيز اموات عبارت است از: 1- غسل ياتيمّم ميّت، 2- احكام حنوط، 3- احكام مربوط به تكفين، 4- جريدتين، 5- نماز ميّت، 6- احكام مربوط به دفن، مى‌باشد. 336- تجهيز ميّت مسلمان- غير از فرقه‌هايى كه در حكم كفّار هستند، مانند خوارج و نواصب و غُلات- بر هر مكلّفى واجب كفائى است، يعنى اگر بعضى از مسلمين آن را صحيح انجام دهند از ديگران ساقط مى‌شود، و چنانچه هيچ كسى انجام ندهد، همه معصيت كرده‌اند.

337- بايد ميّت مسلمان را طبق دستور مذهب اثنى عشرى تجهيز كنند؛ و اگر كسى بداند تجهيز را باطل انجام داده‌اند، بايد دوباره انجام دهد؛ اما اگر گمان يا شك داشته باشد، لازم نيست دوباره انجام دهد، و نيز اگر مسلمان غير دوازده امامى، هم‌كيش خود را طبق دستور مذهبش تجهيز كند، اعاده آن لازم نيست.

338- كسى كه تجهيز ميّت را انجام مى‌دهد، اگر ولىِّ ميّت يا فرد معيّن شده از طرف ميّت نباشد، بايد از ولىِّ او اجازه بگيرد؛ و چنانچه هيچ يك از اولياء ميّت اقدام به تجهيز نكنند، و به ديگرى هم اجازه ندهند، اعتبار اذن آنها ساقط مى‌شود.

339- مخارج تجهيز بيش از حدّ پايين واجب- مانند كفن بهتر و زمين احسن- از اصل تركه اخراج نمى‌شود، و همچنين است هزينه مجالس فاتحه و اطعام مهمانهايى كه براى تعزيت و تسليت به زيارت بازماندگان ميّت آمده‌اند؛ لكن ورثه‌اى كه كبيرند و قاصر نيستند مى‌توانند اين گونه مخارج را از سهم ارث خود بدهند؛ و اگر كسى بيش از حدّ پايين واجب خرج تجهيز ميّت كند، در صورتى كه به دستور و اجازه آنها نباشد، نمى‌تواند مخارج اضافى را از آنان مطالبه نمايد.

340- بريدن مو و ناخن ميّت جائز نيست، و چنانچه در حال غسل يا قبل يا بعد از آن چيزى از مو يا ناخن او جدا شود يا آن را ببرند، دفن آن واجب است؛ بلكه أحوط و احسن است كه آن را با ميّت دفن كنند.

341- اگر كسى وصيّت كند كه از اموالش به مصرف تجهيز بهتر يا برگزارى فاتحه و مانند آن برسانند، هزينه اينها از ثلث اخراج مى‌شود.

342- مزد گرفتن براى تجهيزات واجبه ميّت مانند غسل، حنوط، كفن، نماز و دفن در صورتى‌