نمى‌گيرد. بلكه ناذر نذر را به طور مطلق منعقد مى‌سازد.

سوم- شروط مربوط به نذر:

1646- شروط مربوط به نذر عبارتند از: 1- بلوغ، 2- عقل، 3- اختيار، 4- قصد، 5- محجور نبودن ناذر در امور مالى، 6- منع نكردن شوهر نذر همسر خويش را، 7- منع نكردن پدر نذر فرزند خويش را، 8- انجام منذور مقدور باشد، 9- انجام منذور راجح باشد، 10- صيغه نذر خوانده شود.

چهارم- احكام نذر:

1647- مالى را كه نذر امامزاده كرده‌اند- مانند گوسفند و ...- جائز است آن را با نظر متولى يا حاكم شرع- در صورتى كه به مصلحت امامزاده باشد- بفروشند و صرف امامزاده نمايند و چنانچه نياز نداشته باشد مى‌توانند آن را در راه خير صرف كنند كه ثوابش مال امامزاده باشد. 1648- اگر نذر كند عملى را انجام دهد بايد همان طور كه نذر كرده به جا آورد، پس اگر نذر كند روز اول ماه صدقه بدهد يا روزه بگيرد يا نماز اول ماه بخواند، چنانچه قبل از آن روز يا بعد از آن روز به جا آورد كفايت نمى‌كند و نيز اگر نذر كند وقتى كه مريض او خوب شد، صدقه بدهد چنانچه پيش از خوب شدن مريض صدقه را بدهد كافى نيست.

1649- اگر كسى چيزى را نذر يكى از ائمه عليهم السلام يا بعضى از اولادشان كند، چنانچه مصرف معينى را قصد كرده يا منصرف به مصرف معيّنى باشد بايد به همان مصرف برساند و اگر مصرف معيّنى را قصد نكرده و انصراف هم در كار نباشد، ظاهراً جائز است آن را در راه خير خرج كند به قصدى كه ثوابش به آن امام يا آن امامزاده برسد، مثلًا به فقراء و يا زائرين آن امام كمك كند يا صرف بناء مسجد، پل و امثال اينها بنمايد، هرچند احوط است از محدوده كمك به زائرين و احسان به مجاورين آن امام و خدام و مراقبين شئون آن مشاهد و اقامه عزاء آنها، تجاوز نكند.

1650- كسى كه نذر كرده امام معيّنى را زيارت كند، اگر به زيارت امام ديگرى برود نذرش را بجا نياورده حتى اگر زيارت آن امام افضل از زيارت امام مورد نذر باشد- و اگر به سبب عذر نتواند امام‌